deprem olurken akla gelen ilk şey
-
yeni evliyken eşim dolap kapaklarının açık kalmasına gıcık kapardı.
- bu kapakları kapat!
-ben açmadım ki.
-kim açtı? cinler mi? şeklinde diyalog noktalanırdı.
bir gece sabaha doğru birden gözlerim açıldı. baktım eşiminde gözleri açık. dolap kapakları açık .yatak felaket sallanıyor.
-cinler allahım cinler bize musallat oldu diye düşündüm .düşünmekle kalmayıp bağırdım. eşim
-ya saçmalama ne cini deprem oluyor dedi.* -
hiç ciddi deprem yaşamadım.
-
(bkz: gusül abdesti)
-
(bkz: buraya kadarmış)
-
yatağı kimin salladığı ve sallayan kişinin annesi.
-
günahlarım ben böyle gidersem kesin ceheneme giderim düşüncesigeliyor
-
sabaha karşı 4'tü sanırım, uykum hafif olduğu için, ufak bir sarsıntıyla uyandım, deprem oluyordu. uyku sersemliği ilk aklıma gelen "bu saatte ne depremi ya, yat uyu kızım" olmuştu.
-
(bkz: kiriş)
-
depremin bittiği andaki düşüncelerim. acaba deprem sonrası sahte soğukkanlılığımla neler diyeceğim, deprem olurken ölme ihtimalim hakkındaki muhtemel görüşlerim ne olacak gibi sorular aklıma gelir hep. tabi bunu yaparken öncelikli hedefim oturduğum ya da yattığım yerden düşmemektir. aslında deprem çok ilginç bir şey. tahmin edilebilme, önlenebilme, tamamen korunabilme gibi unsurların olmaması insanı çok korkutuyor. bilinmeyenin verdiği korku hiçbir şeye benzemiyor.
-
şu dolap üstüme yıkılır mı? ilk düşündüğüm şey bu olmuştu. daha sonra kitaplık alırken eve, yarım boy olanlardan almama neden oldu bu düşünce.
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap