ekşi günlük ^*

• (ara: 1999) (ara: 2000) (ara: 2001)
• (ara: 2002)
• arama sonuçlarında çıkan başlıkların yazar sayısıyla orantılı olarak büyük artış gösterdiği günlüğün ekşi versiyonu.
  
  (ara: 2003)
• (ara: 2004)
• (ara: 2006)
• (bkz: bir almanak olarak sozluk)
• sevgili sözlük,
  
  21 aralık hayatımın en güzel günlerimden biriydi o kadar güzeldi ki yazar olmam bile ikinci planda kaldı.o gün cok sevdigim bi arkadasımla bulustum ve gecirdigimiz 5 6 saat hayatımın top 10 una direk ilk 3ten kesin girerdi.gerci kendisi bilmiyo ona karsı ne hissettigmi ve bilmiycekte bence cünkü ona acılcak cesaret bende yok artık.bikac sene önce olsa belki göze alırdım bi arkadasımı kaybetmeyi ama simdi göze alamıyorum.yazar olmam 2. planda kaldıgına göre anlayabilrisin benim icin ne kadar önemli oldugunu bu konunun.
  22 aralık olabilecek en kötü günlerden biriydi malum sahısa mesaj bile attım hic kullanmama ragmen telefonun o fonksiyonunu ama cevap yok.
  ve 23 aralık ın ilk saatlerinde cevap geldi.ama beklenen bisi yok.battım sözlük malum sahıs haric kimse cıkaramaz beni bu bataktan.
• ekşi günlük,
  bugün güncel bir programın, internetten izlendiğinde izlenmekten sayılmadığını öğrendim. aslında ondan önce, bu güncel program hakkında yıllar öncesine dayanarak yorum yapıldığında doğru çıkarımda bulunulduğunu öğrendim. ayrıca dahi anlamındaki de'leri hala ayrı yazmayan, "yapıcam" gibi kelimeleri okuduğu gibi yazan insanların varlığından haberdar oldum. günlük yazmam tavsiye edildi, ben de uydum. bitti.
• sevgili sözlük,
  
  herkes gitmiş bir ben kalmışım gibi hissediyorum. yorgunum. yaşama hevesi ile doluymuşum gibi gülümsemeye çalışmaktan kışlarım bile tükendi. öyle donuk ki her şey, tek gerçek olan kuruntularım gibi. öyle bir yere sürgün edilmişim ki ben bile ulaşamıyorum kedime. yaşamak meziyet istermiş, ben beceremiyorum yaşamayı.. gıptayla bakıyorum gerçekten gülümseyenlere, farkındasız yaşayanlara. keşke boş bir sayfam olsa da yeniden yazıp çizsem her şeyi. ya da küllerimle savrulup bilinmezliklere gitsem.. son perdesi olmayan bir oyun gibi bu, öncesi ile yaşanan, başı çoktan unutulmuş.. sanki zamanda sıkışmışım hiçbir şey ilerlemiyor. içimde bir yerler acıyor, ama acılar öyle uyuşturmuş ki bedenimi, artık neresinin acıdıgını bulamıyorum. içimde bir öfke var ama neye kime hiç bilmiyorum. her şey çok zor geliyor..
  
  uyuyunca, öpünce geçen acılarım olsa keşke. nefes alırken ciğerlerim acımasa. artık karnımda sancı hissetmesem. korkularımı silip götürseler yerine umut ekseler. hep hayal işte bunlar. ama benimde düşlerim var her şeye rağmen, her ne kadar sayıklama gibi nasıl oldugunu kurgulayamasamda, içimde filizlenmek isteyen düşler var, var oldugunu biliyorum. ne oldugu ile ilgilenemeyecek kadar yabancıyım şuan sadece..
  
  edit:imla
• insanlar ceplerinden cikardiklari kutularla konusuyorlardi. kulaklarinda bir seyler vardi ve yetismeye calisirmis gibi hizlica yuruyorlardi.
  oglen kaptan kirk'un ici gecti biraz. ne zamandir kolluyodum, dumene gectim ve birkac goktasini yok ettim. mutlu hissediyorum. tuzumuz azaldi.