fasulye suyuna ekmek banmak

• zeytinyagli yesil fasulye yemeyi sevmeyenlerin bile bayıldığı bir lezzettir. icine fasulye, sogan, domates ve zeytinyaginin lezzeti gecmis ilik yemek suyuna citr citir ekmek batirilir ve yenir.
• banılacak yemek suyu etli kuru fasulye suyuysa ayrı bir güzelliktir.
• kucukken zeytinyagli taze fasulyenin kendisini yemeyip de kaseye sadece suyunu koyup yaptigim eylem. annem balkona oyle cikmayayim da komsular gormesin diye cirpinirdi.
• yemek bittiginde henuz doyulmamissa yapilmasi kacinilmaz hadise. hem ekmek cok sahane bir sekilde degerlendirilmis olur hem de katiksiz yenmemis olur. bir de yaninda coban salatanin suyu kalmissa ekmek bi ona bi buna batirilarak alinan lezzet katlandikca katlanir.
• bu eylemde doruk noktasında haz alabilmek için pastırmalı kuru fasulye ve taze ekmek + soğan veya tercihe göre turp^* kombinasyonu süper etkili olur ama ana tercihin normal^* kuru fasulye olmasıyla ülke şartlarına mukabil daha ekonomik bir haz elde etmek mümkündür. yalnız yemeğin zevkine kapılıp fazla abanmakta evde istenmeyen kokular^* ile gelen bir huzursuzluğa sebebiyet verebilir...
• (bkz: ekmek arası zeytinyağlı taze fasulye)
• ege usulu yapılmışsa^* ve köy yoğurtuda işin içine girmişse yemeğin sonu daha bir keyiflidir. ^* ekmeğin zaten olması ön koşulu aranmaktadır. ^*
• leziz eylem.
• ufak bir parca ekmegin koparilip, once elle catalin ucuna takilmasi, daha sonra da yemegin suyuna banilmasi heralde bir tek turk toplumunda gorulen bir aksiyon olsa gerek...
• (bkz: tiridine tiridine tiridine bandim)