cohesionless

el örgüsü kazağın provası için oyundan çağrılmak

bu anneler var ya anneler! tamam kutsaldırlar, iyidirler, güzeldirler. ama az da değildirler ha!

yahu anne! sana sesleniyorum: zaten ayda yılda bir doya doya oyun oynuyorum. hem de sokakta. hayret ki öğle uykusuna yatırmamışsın beni. yine hayret ki yaklaşık yarım saattir bana herhangi bir komut vermiyorsun. coşmuşum. oyunun en heyecanlı, en zevkli yerindeyim. kovalamacada en uzun süre yakalanmama rekoruna koşuyorum. ya da tufan'la benim arabalarım için (tufan'ınkiler fıstık gibi, benimkiler sıradan) toprakta yol çalışması yapıyoruz. tam da yol inşaatının virajını dönüyorum. gözlerim parlıyor, nefesim seri, kalp atışlarım hızlı. benden güzeli yok.

hayatın en keyifli anlarından biri. ama sen bağırıyorsun: "şenoooooool". duymazlıktan geliyorum ama sen ne çakalsın var ya! duymazlıktan geldiğimi anladığın için bu sefer kızarak bağırıyorsun: "gel eşşek sıpası. şu kazağın ölçüsünü alayım da tekrar git. koluna geldim".

aman anne ya, işlediğin de sanki kedi desenli kazak olsa. bildiğin saç örgüsü. hem de koyu yeşil. ne biçim!

devamını okuyayım »