ilo ilo

• singapur'un oscar adayı film. antony chen, 1997 krizini hikayesine fon alarak çok kişisel ve naif bir hikaye anlatmış. rejisi güzel, hikayede hızla geçtiği için ufak tefek aksamalar oluyor. inanmakta zorlanıyorsun anlatılan masala bu sebeple.. piyango kısmı filan biraz kekre gelişiyor. sanmıyorum oscar'da singapur'a bir şans getirsin. diğer filmleri henüz görmedim ama büyük sürpriz olur ilk 9'a kalması..
• izleyiciyi sokmak istediği duygusal ortama bir türlü sokamayan, daha önce türevlerini gördüğümüz dram dolu asya filmlerinden birkaç seviye altta duran, senaryosunda önemli boşluklar barındıran bir filmekimi 2013 filmiydi. belki iyi niyetli bir film ancak vermek istediği hissi verememesi ve etkileyici olamaması filmin güzel hikayesinin eksisi.
• basit bir çizgide ilerleyen, sade bir hikayeden, bazen aklınızda öyle koca koca sahneler değil de, ufacık bir an kalır; bir tutam saç teli, bir damla gözyaşı, küçük bir çocuğun vedası... gibi. işte, ilo ilo ta singapur'dan gelip, akıllarda ufacık bir yer edinmeyi başaran bir film oluveriyor; en gösterişsiz gözüken, ama dokunaklı olmayı bilen haliyle...
  
  http://www.youtube.com/watch?v=z4tpyq188fm
• 2013'te sutherland trophy'yi kazanmış filmdir.
• hak ettiğinden fazla ilgi görmüş film ( ben de kim oluyorsam :) )
  
  asya yapımı dram filmlerinin arasından sıyrılacak kadar duygu aktarımı yok.
  
  filmde etkileşime geçebileceğiniz iki karakter baba ve hizmetçi. anne ve çocuk tamamen robot gibi. duygusal olarak en ufak iletişime girmek mümkün değil. asya kültürüne yabancıyız diyen için ile karakterler çok suni. film ağır, keyifsiz.
  
  ortalama bir ailenin sıkıcı hayatı.