kocaman bir çocuğu öpüyorsun
-
bir sukru erbas siiri;
"sen bende neleri öpüyorsun bir bilsen
herkesin perde perde çekildiği bir akşam
siyah bir su gibi yollara akan yalnızlığı öpüyorsun.
ağzında eriklerin aceleci tadı
elleri bulut, gözleri ot bürümüş ekin tarlası
bir çocugun düşlerine inen tokadı öpüyorsun.
yağmur her zaman gökkuşagını getirmiyor
aralık kapılarda bekleyişin çırpıntısı
bir kadın eksildikçe ömrüme eklenen
uzun gecelerini, solgun gövdesini öpüyorsun.
uzak dağ köylerine vuran ay ışığı
kerpiçlerden saraylar kuruyor yoksulluğa
ne suların ibrişimi, ne gökyüzü ne rüzgar
sen bende gittikçe kararan bir halkı öpüyorsun.
sakarya caddesi'nde sarhoşlar
rakıyla buğulanmış kaldırımlarına gecenin
yüksek sesle birşeyler çiziyorlar.
yalnızlık her koşulda bir sığınak bulur, diyorum
uzanıp dudağimdaki titremeyi öpüyorsun.
örseler acıyla düştüğü yeri
susarak büyüyen adamların sevgisi.
ağzında pas tadıyla bir inceliği söylemek
bir gülünç içtenliktir, gecikmiş ve ezik
sen bende yanlış bir ömrün tortusunu öpüyorsun.
insanın zamana karşı biricik şansıdır aşk
onca kapı onca duvar içinde bulur aynasını.
sen bende neleri öpüyorsun biliyor musun
herkesin simsiyah kesildiği bir akşam
yıldızlarla yedi renk gökyüzünü öpüyorsun.
sen bende, gözlerinin anne ışığıyla
bir solgunluktan doğan kocaman bir çocuğu öpüyorsun. " -
hayatın hırpaladığı, yorgun, belki de "yanlış bir ömrün tortusu" olan ve "ağzında pas tadıyla bir inceliği söyleme"ye çalışan bir insanın; sevgilisi tarafından dudağına bir buse kondurulurken aklından geçenleri, gayet güzel bir duyarlılıkla ortaya koyan şükrü erbaş şiiri.
-
"çok kıskandığım şiirler" listemde en tepelerde yer alan şaheser.
-
en sevdiğim şiirlerden biridir. zaten şükrü erbaş yazar da sevilmez mi? vakti zamanında söylediğim gibi, o gün geldiğinde göz göze okunacak şiirlerdendir.
"insanın zamana karşı biricik şansıdır aşk
onca kapı onca duvar içinde bulur aynasını.
sen bende neleri öpüyorsun biliyor musun?
herkesin simsiyah kesildiği bir akşam
yıldızlarla yedi renk gökyüzünü öpüyorsun." -
-
okuyup okuyup uzaklara baktıran bir şükrü erbaş şiiri. hatta geçen gün ilk kez okuduğumda burnumun ucunu sızlattı. yalnız ilk kez bir şiire ağlayasım geldi, halbuki önceden daha ağlanası şiirler okumuştum.
dinlemek isteyenler için kendi sesinden
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap