leblebi tozu

• benim bildiğim en nasit çocuk oyunlarından biri bir iki üç tıp veya istopa yakındır. bütün yapılacak şey, leblebi tozu yani leblebi unu yapmaktır. havanda yapılır, kahve değirmeninde çok güzel yapılır. yeterince bol leblebi tozu yapıldığında, herkes ağzına leblebi tozunu doldurur, ve isabet kaydetmeye çalışarak, birbirine dönüp "yusufff!" diye söylenir, yani leblebi tozu bu masum sözcük eşliğinde püskürtülür. yusuf dersen, ağzındaki toz püskürmeden duramaz. gülüşülür, yeniden cephane alır, yeniden karşılıklı yusuflaşırsın. demek ki bu yusuf, yusuf'un kendisi değil, yusuf'a atılan iftira, ona benziyor. kapalı mekanda, hafif darlık ortamda daha iyi ve zevkli. belki oyun çaktırmadan dokunmayı da içeriyordur. ben hepten çocuksu olduğumdan o tarafı var mıydı anımsayamadım. ama gülüşme, sıcaklık, hareketlilik, ve çocuk oyunu için tipik olan düzensizleşme, tozlanma, kirlenme garanti.
  
  (bkz: leblebi), kırık leblebi, leblebi unu