otoyol hipnozu

• birçok kişinin araba kullanırken yaşadığı bir durumdur. araba kullanıyorsunuz, aklınızda başka şeyler var veya kafanız tamamen boş ve birden kendinizi gideceğiniz yerde buluyorsunuz. oraya nasıl geldiğinizi hatırlamıyorsunuz. aslında sizi oraya ilahi bir güç götürmez. sadece bir transa girmiş ve otoyol hipnozunu deneyimlemişsinizdir. ancak bunu yarı uykulu sürüşle karıştırmayalım lütfen. onda da bir şey hatırlamıyorsunuz ama bunda gözler faltaşı gibi açık.
  
  otoyol hipnozu (highway hypnosis) diğer adıyla white line fever, bir kişinin normal ve güvenli bir şekilde araç sürdüğü, ancak sonradan bunu nasıl yaptığını hatırlamadığı trans benzeri bir durum. işin garip tarafı gerçekten şanslı bir psikopatsanız yüzlerce kilometre bu şekilde araç sürebilir ve hiçbir şey hatırlamazsınız.
  
  otoyol hipnozu aslında bir nevi otomatikite, yani bilinçli olarak düşünmeden eylem gerçekleştirme yeteneğidir. örneğin her gün ev ve iş arasında gidip gelirken aynı yolu kullanıyorsunuz ve artık o rotada tam anlamıyla ustalaştınız diyelim. bir noktadan sonra beyin bunu düşünmeden yapılabilecek işler kısmına atıyor ve o esnada başka şeylerle ilgili düşünebilmeniz için size kontenjan açıyor. yani arabayı beyniniz değil, otomatik pilot kullanmaya başlıyor. tüm yetki omur ve sinir sisteminize devrediliyor. işte tam bu anda, beynin omuriliğe devrettiği işle ilgili bir amnezi yani hafıza kaybı oluşuyor. siz orada beyninizi başka şeylerle meşgul edebilir, bir fiziksel uğraş içinde olabilir veya tamamen boş olabilirsiniz önemli değil. beynin önceliğe aldığı ikinci işle ilgili bir amnezi oluşmaz, onu olduğu gibi hatırlarsınız, sorun ilk işte, yani araç kullanmada oluşur.
  
  bu durumun şöyle de bir artısı vardır. bununla ilgili isviçreli olmayan bazı bilim adamları araştırma yapmışlar. bazı kişilerde otoyol hipnozuyla yapılan sürüşler, aynı kişinin bilinçli yaptığı sürüşlerden çok daha iyi bir performansa neden olmuş. yani herkes için geçerli olmasa da bu hipnoza yakalanan kişilerin şoförlüğü bilinçli halinden daha kaliteli oluyor. sırf "düşünmedikleri" için. (bu genel bir şey değil, otoyol hipnozu nedeniyle sırf abd'de her yıl binlerce trafik kazasının olduğunu söyleyeyim.) ve bunu da humphrey fenomeni ile açıklamışlar. kısaca şöyle.
  
  "bir kırkayağa, başka bir hayvan 40 tane ayakla nasıl yürüyorsun diye sorduğunda, kırkayak bunu otomatik olarak yapıyormuş ve üzerine hiç düşünmemiş. ama soruyu duyup gerçekten nasıl yürüdüğünü düşünmeye başladığında tüm ayakları birbirine dolanmış." yani artık rutinleşmiş şeyleri düşünmemiz gerekmiyor. eğer gün içinde yaptığımız her şeyi düşünerek yapsaydık büyük sıçardık. çünkü bu durum rutininizi otomatikleştirmek yerine manuelleştirir ve becerinizi daha da kötüleştirebilir. (öyle diyorlar)
  
  evet konu otoyol hipnozu biliyorum ama bu hipnoza benzer durumları aslında gün içinde birçok şeyi yaparken yaşıyoruz ve farkında olmadığımızın bile farkında değiliz. size tavsiyem farkında olmadığınızı fark ettiğinizi fark etmemenizdir. bunu dediğim için fark etmiş olabilirsiniz ama aslında olayımız bu. kendinin farkında olduğunun, farkında olduğunun, farkında olan yani.
  (bkz: homo sapiens sapiens sapiens)
• bir ek olarak: yamulmuyorsam bu ve türevi dalgınlıkları/hipnozları engellemek için bazı otobanlarda yollara özellikle tırtıklı alanlar ekleniyor ki yolun tekdüzeligi bozulsun.
• 1 hafta arayla bursa ve marmaris'e gittiğimden dolayı yaşadığım durum.öncelikle ilk gittiğimde oluşan gerginlik yoktu ve daha uzun ve yorucu sürdü.hipnoz haline yakıt tasarrufu yapmakta dahil,döndüğümde yolun nasıl bittiğini anlayamadım hiç yorulmamıştım.
• özellikle uzun yolculuklarda bazen yaşadığım durum. yol kendi kendine gidiyor, ve sonradan "ne ara bu kadar geldim" diye düşünüyorum. uzun süre tek düze trafikte araç kullanmak bunu biraz daha kolaylaştırıyor ilk entry'de açıklandığı gibi. şehiriçi kısa sürüşlerde hiç başıma gelmedi.
• (bkz: tunnelblick)
• benim daha çok şehir içinde yaşadığım durum. trafik sıkıştığında derin düşüncelere daldığımda bu durumu çok yaşıyorum. özellikle trafik açılırken kafam yerine geliyor. uzun yolculuklarda çok nadir yaşıyorum. kendime geldiğimde baya korkuyorum, "nasıl yoldan çıkmadım, ya kaza yapsaydım, nasıl daldım" gibi düşüncelere giriyorum.
• bunu ilk olarak bir psikologdan duymuştum. ilginç bir durum. beyin seyrinde giden normal bir işe devam ederken, başka şeyler düşünerek, asıl yapılan eylemin nasıl yapıldığının hatırlanmaması gibi bir anlamdaydı hatırladığım...
• oldukça boktan ve aşırı tedirginlik yaratıcı bir durummuş.
  
  işim gereği yıl içerisinde çok fazla yol yapıyorum. pandemiyle beraber azalsa da pandemi öncesi yıllık 100bin km üzeri yol yapma ortalamam var. uzun yola, otobanlara oldukça alışık bünyem var. fakat geçtiğimiz hafta yaptığım istanbul ankara arası otoban seyahatinin bolu'yu geçtikten sonraki 1 saatini hatırlamıyorum. uykum geldi hissiyle dinlenme tesisine girip araçtan indiğim an uyanmış gibi oldum ve içimi dehşet bir korku kapladı. çünkü yolun uzun süreli kısmını hatırlamıyordum. kopuk kopuk görsel imgeler vardı. özellikle viraj kısımları hayal meyal zihnimde canlanıyordu. tedirginlik hala devam ediyor üstünden 2 3 gün geçmesine rağmen, sebebi neydi ki diye araştırırken highway hypnosis ile karşılaştım. tam olarak yaşadığımı tarif eden bir olay bu. 100 150km yolu hatırlamamak düşüncesi ürkünç.
  
  sonra insanlar nasıl oluyor da sağda park etmiş tırı görmeden bodoslama girebilmiş veya bu araç nasıl olmuş da yalnız başına bariyerlere bindirmiş diyebiliyoruz. şahsen geçtiğimiz perşembe bu benim başıma gelmiş olabilirdi. rüyada araba kullanmak gibi bir şeydi çünkü.
  
  bir daha olmaması için çözüm bulmak şart...
  
  editbüdüt; mesaj atan ve keskin naneli şekerlerin çözüm olabileceği, hatta bununla ilgili mythbusters'da bir bölümde konunun işlendiğini söyleyen arkadaşlar oldu. polo şekersiz naneli şeker de önerildi.
• araç sürerken birçok kez başıma gelmiş durum. özellikle kafam doluysa evden işe, işten eve nasıl gittiğimi, virajları nasıl döndüğümü, ışıklarda nasıl durduğumu hiç hatırlamıyorum bile. kendime geldiğimde dehşete kapılıyor, her defasında kendime kızıyorum. kendi kendime "ya bir insana, ya bir hayvana çarpsaydım" diye söyleniyorum. bir dahakine daha dikkatli olacağım desem de mümkün değil tekrar oluyor.
  bu beyin denen organ çok enteresan bir şey.