streets ^*

• savatage'in ilk konsept albumu, yillardir beklenen rock-opera..91 cikishlidir ve grubun klasik kadrosunun beraber calishtigi son albumdur..bu albumle beraber sava artik bi progressive-rock/metal grubudur..album d.t jesus adinda ama bizim kisaca korsan diyebilicegimiz bi kisizadenin, sarki soylemekten haz alan bi uyusturucu saticisindan rock yildizligina ani yukselishini ve ayni hizla dushusunu anlatir..korsan bol bol hayati ve tanriyi sorgular, bir yandan da olaylar gelishir, yani sarkilarin gorkemine ragmen hikayeden de asla taviz verilmez..albumun kapanish parcasi believe sahsi kanaatimce yapilmis en iyi sarkilardan..streets, a little too far, tonight he grins again, st.patricks, heal my soul, ghost in the ruins, if i go away ve somewhere in time ise dier mukemmel parcalar..
• sözlerini de yazayım tam olsun
  
  streets
  
  as darkness falls so hard
  the children play
  
  somewhere
  out there
  alone and out of place
  streets of illusion
  sooth the shattered fate
  
  i've been a runner
  i've been a sinner
  i've been inside my head
  i sit here staring
  never quite caring
  and this is where it has led
  
  chorus
  
  these streets
  glitter in the dark
  don't sleep
  red eyes sunken and stark
  dream deep
  in her arms where you are safe
  these streets
  never sleep still never wake
  
  somewhere out there
  gardens bloom and grow
  children awaken
  to a world they know
  
  somewhere the sun shines
  somewhere the light's kind
  somewhere they seek the day
  
  somewhere there's no scene
  somewhere the air's clean
  but somewhere is so far away
  
  these streets
  glitter in the dark
  don't sleep
  red eyes sunken and stark
  dream deep
  in her arms where you are safe
  these streets
  never sleep still never wake
  
  welcome children
  from the other side
  in the darkness
  your eyes are opened wide
  
  here there are answers
  on the edge dancers
  here the night hides out sins
  and if you listen
  while the streets glisten
  here's where our story begins
  
  these streets
  glitter in the dark
  don't sleep
  red eyes sunken and stark
  dream deep
  in her arms where you are safe
  these streets
  never sleep still never wake
• aşmış savatage albümlerinden biridir... içinde neredeyse boş parça olmayan 1991 çıkışlı albümdeki parçalar sırasıyla;
  
  01 - streets
  02 - jesus saves
  03 - tonight he grins again
  04 - strange reality
  05 - a little too far
  06 - youre alive
  07 - sammy and tex
  08 - st patricks
  09 - can you hear me now?
  10 - new york city dont mean nothing
  11 - ghost in the ruins
  12 - if i go away
  13 - agony and ecstasy
  14 - heal my soul
  15 - somewhere in time
  16 - believe
• 1990 yilinda cekilmi$ligi bulunan orta karar bir film. xtina applegate'in ciplak bir karesi de vardir. (bkz: imdb)
• (bkz: the streets)
• algidanın ecnebilerdeki ismi.
  
  http://www.paddlepop.com.au/f_home.asp
• hem şarkıların kalitesini, hem de jon oliva'nın aşmış vokalini göz önüne alırsak savatage'ın en güzel albümüdür.
• senfonik metal, rock opera tarzındaki müziklerin babasıdır.
  
  tüm zamanların en iyi albümüdür.
• komşu kostas subheim'in no land called home albümünden bir parça.
  
  bu albüm, her ne kadar önceki albüm approach kadar sarmamışsa da beni; streets, karanlık havası ve sonlara doğru artan vurucu üflemeleriyle kalbime ve beynime kazıtmıştır kendini.
• karanlık bir odada tekbaşına saatlerce dinlenebilen, her enstrümanın her şarkıda ayrı ve birarada nasıl bu kadar başarılı olabildiği sorgulanırken müzik teknolojisinin henüz analog çağında olmasından bihaber olunan, özellikle "can you hear me now" ile başlayıp "ghost in the ruins" ile kendi içinde ayrı bir albüm havasını da koruyan, sözleri ingilizce öğrenmeye teşvik edip iyice öğrenildiğinde dahi john wayne'in neden son treni kaçırdığını spock ile kirk'ün sonsuz uzayda nihayeti nasıl bulacağını düşündüren, yolda, sağda ve solda görülen her evsize ayrı bir gözle bakmama, müzisyeniliğin ve sanatın nasıl bir ruh pazarına sahip olduğuna dair kafa yürütmeme, d.t. jesus sanki her sokaktaymış gibi hissetmeme, konsept albüm denilen kavrambütünlüklü albümlerin rock tarihinde neden hep "yıldızlık" mevhumuna odaklandığını düşünmeme, daha sonra bunları unutup bu at kişnemesi nereden geliyor dememe, yıllar sonra van halen tekniği olduğunu öğrenince bile criss'i ayrıca yad etmeme, artık her dinlediğimde bir ritüele gelmiş kayıp mürit gibi arka sıralarda takılır gibi bir havaya girmeme, crisssiz albümlerde alex skolnick bile olsa beğenmeyişime, kenarından köşesinden bile geçmeyişlerine, o gitar tonunu yıllardır aramama, gitar çalmayı söktüğümde o mevhumun çok ötelerde bir mevhum olduğunu anlamama, sonra da dönüp dönüp neden olmuyor böyle güzel albüm yapılmıyor da elektriklitestereböğürten gitaristlere mahkûm kalıyoruz diyerek metalden ıramama, sonra tıpır tıpır geri dönmeme ve daha nice aktiviteye sebep olan albüm.