türkçede silüeti olmayan ses ^*

• efendim, kendisi ic anadolu bolgesi insanlarinin (ozellikle, kayseri/nigde civari) siklikla kullandigi bir harf olup, n, g ve yumusak g harflerinin bileskesinden olusan bir sestir. yuzu embesil vaziyete getirip, agzi da sinek girecek sekilde yatay eksenin yonunde, “basik o harfi” kivaminda acip, girtlaktan ses gelecek sekilde yamuldugunuz vakit ortaya cikan sestir bu. tezahurunu nooruyon ve conur gibi kelamlarin iceriginde saklamistir. yillar boyu bir yetim bir oksuz evlat muamelesi gorecegini bildiginden olsa gerek, hep girtlak ve kucuk dil arasinda kalan mahalde, kacak bir ses olarak hayatla icli dislidir. oysa ki biri ciksa, “ahan da alfabemizin '30.' harfi de bu, buyrun burdan yakin” dese; kendisi ile bizi yuz goz etse, bir sekil/semal verse; uktem icimde kalmasa...
  
  (bkz: kayseri agzi)
• bu ses türkmence gibi "türkî" dillerde birinci ve üçüncü tekil şahıs için iyelik eki anlamı ve fonksiyonu içerir, o derece dilin içindedir.
  
  mesela, sesi ng ile ifade edcecek olırsak:
  
  benim --> mening
  türkmenistan'ın --> türkmenistanıng
• (bkz: neşet ertaş gibi gönül demek)