yurdumun şairleri

• posta gazetesinde bir köşe. köşe demek haksızlık olur aslında. koca bir sayfa. ismi üstünde. yurdumun şairleri gazeteye şiirlerini gönderiyor ve gazete yayımlıyor. yalnız şiirin çıkması için şiir sahibinin önden çekilmiş, kırmızı arka fonlu vesikalık resmi, yaşı, ikametgah bilgileri ve kaç yıldır şiir yazdıkları lazım. iki günlük bir istatistik çalışmasının ardından ülkemizde şiir yazmaya başlama yaşının okuma yazmaya başlama yaşı civarında olduğu anlaşılıyor. şiir sahiplerinin resimlerine ve resim altı açıklamalarına bakmak için sayfaya göz atılmalı.
• çoğunlukla ev kadınları ve mahkumların yazdığı posta gazetesi'nin bölümü. fotoğrafları da konuluyor bu bölümde şairlerimizin.
• her biri diğerinden daha ahenkli ve başarılı şiirler yazan bu müthiş sanatçıların önemli bir kısmı ne yazık ki değerlendirilemiyor ve harcanıp gidiyor. [araya sıkışmak için can atan not: şiiriyle, sanatıyla halkı etkileyen, kitleleri peşinden sürükleyen üstadlarımız da yok değil tabii; mutlaka göz atılması gereken bir örnek için (bkz: canlandım)]. işbu sebeple, posta adlı kâğıt müsveddesinin en kayda değer kısmı, "yurdumun şairleri" adlı bu fevkalade çalışmalar bütünüdür kanımca. misal:
  adı: şefika verici. yaş: 19. trakya üniversitesi'nde öğrenci. 4 yıldır şiir yazıyor, şiirlerini kitapta toplamak istiyor. sanatçının birazdan okuyacağınız eseri "pilav üstü kuru" adını taşımakta. şefika hanımın bu yalın, açık anlatımlı, özlü şiiri yazarken sahip olduğu sanatçı duyarlılığını, psikolojik durumunu, yaşadığı içsel çatışmaları ve uykusuz geçen geceleri daha iyi anlayabilmek adına, (gazetede çıkan fotoğrafından gözlemlediğim kadarıyla) kendisinin 100 kg. kadar çekmekte olduğunu ve yemek yemeyi çok sevdiğinin her halinden anlaşıldığını da bir anekdot olarak vermekte sakınca görmemekteyim. buyrun:
  
  pilav üstü kuru
  
  bu akşam ne yapayım diye düşündüm durdum
  aklıma geldi, pilav üstü kuru.
  sonra hemen mutfağa doğru koştum
  bir baktım ki dolap kupkuru.
  
  dehşetle koştum markete
  elimi uzattım kuru fasulyeye,
  pirinç aldım bir paket de
  sıra geldi bunları afiyetle yemeye.
  
  bu benim en çok sevdiğim yemektir
  tadına doyamadığım lezzettir
  içine de pastırma koymak gerekir
  hiç tatmayan mutlaka denemelidir.
• kafiyenin kalesinin hala yıkılmadığının ispatı köşe. "şiir , ahenkli söz söyleme ve yazma sanatıdır" fikrini ölesiye sabitlemiş olduğumuzu görüyorum. kafiyesiz yaz dediğinde ise, aklına gelen duygu yüklü kelimeleri alt alta sıralamayı anlıyorlar. biraz daha fark yaratmak isteyen devrik cümlede maharet sergiliyor.
• posta gazetesi'nin bu köşesine şiir yollayanları yeteneksiz zannederdim. oysa cuma günü okuduğum bir şiir tüm düşüncelerimi bir anda değiştirdi. önce şiire bakalım. sonra kimin kime yazdığına.. yalnız özellikle başlığa çok dikkat edin.
  
  ***
  
  zamansız ecel gibisin
  
  sevgilim ben senin düşmanın mıyım?
  bana böyle cefa çektiriyorsun
  bilseydim yar gündüzlerin gece olacağını
  bilseydim yar bu aşkın başıma bela olacağını
  bilseydim yar senin için her gün ağlayacağımı
  bilseydim yar her seferinde senin için öleceğimi
  bilseydim yar cehennemin evim olacağını
  bilseydim yar yine seni severdim ama
  sen kendine sor
  ey sevgili sen de fanisin
  ölümlüsün
  ben alacaklı sen borçlusun
  
  ***
  
  şiir bu. ee ne var bunda? efendim şimdi başlığa tekrar bakın. hatta ben tekrar edeyim:
  
  zamansız ecel gibisin
  
  evet ne var bunda? isyan, haykırış, sitem, hasret, ne ararsan var..
  
  şimdi kimin, kime yazdığına bakalım, mevzu aydınlansın:
  
  hilmi kibar
  55 yaşında.
  20 yıldır şiir yazıyor.
  bu şiiri eşi yüksel kibar’a ithaf etmiş…
  
  ***
  
  - hilmiii yine mi yıkamadın ayaklarını ayyaş herif! (yüksek ses)
  - zamansız ecel gibisin yüksel. (sakin)
  
  bence yüzyılın ayarı. ne çilesi varmış amcanın..
• şair arkadaşımız, konya gazetesi'ne fena bilenmiş. sanırım başlıktaki mesajın adresi belli:
  
  dönerim bir gün
  
  mart’ın beşinde aldılar beni
  konya gazetesi’nde bastılar beni
  karanlık yerlere attılar beni
  ağlama sevgilim dönerim bir gün
  
  konya gazetesi’ne çıktığım zaman
  özgürlüğümü elimden aldıkları an
  aşkıma sevgime olmadı yanan
  ağlama sevgilim dönerim bir gün
  
  hücremin kapısı açılmadı demir
  savcılıktan geldi bu büyük emir
  onbeş seneyle biter mi ömür
  ağlama sevgilim dönerim bir gün
  
  bilal aktaş
  21 yaşında.
  konyalı.
  konya e tipi kapalı cezaevi’nden yazmış.
• (bkz: #14687790)
• tüm dünyada konuşulabilme olasılığı olan bir dilde yazamamış olduklarından tanınmış şairlere oranla daha az okunan sanatçılardır. tam bu noktada sizi yakalamışken fuzuli ve shakespeare örneğini gözünüze sokmak isterim. hele siz bir düşüne durun gelicem ben.
• az önce yerden çiğnenmiş olarak topladığım kutsal köşe. yazanlar:
  
  ekonomik kriz
  dolar fırlıyor, altın almış başını gidiyor
  bu ekonomik kriz beni kalbimden vurdu
  kalem sekiz lira, silgi ise havalarda uçuyor
  ceplerimiz ise boş bir çöp kutusu
  insanlar onbin lira için deli oluyorlar
  bu ekonomik kriz öldürecek bizi
  
  sorun bu değil, bunu yazanın onbir yaşında olması. artı şiir demek için hiç bir neden yok kanımca, birinci sayfadan alıntı yapsan ve cümlelere bölsen yine aynı şiirden daha iyi bir sonuç alabilirsin.
• ilk defa dün gördüğüm; posta gazetesinin şiir köşesi. bir tanesi vardı ki yazmadan geçemiyeceğim.
  
  kefenin olsun
  
  duydum ki sevgilim bu hafta sonu
  şimdi başkasıyla düğünün varmış
  sana hediyem olun yazdığım şiir
  demek seni ellerle görmekte varmış
  o beyaz gelinliğin kefenin olsun
  dilerim o nikahını azrail kıysın
  gözlerin gülmesin kanlarla dolsun
  inşallah şahidin de bir imam olsun
  nikah masan olsun bir musalla taşı
  dilerim silen olmasın gözünden yaşı
  bulamayasın inşallah sen tatlı bir aşı
  gelinlik diye giydiğin bir kefen olun
  dünyada olmasa da bir gün mahşerde
  sevenlerin bedduası kalmazmış yerde
  insafsızca hançerleyip koydun bu derde
  dilerim o gelinliğin senin kefenin olsun
  
  (bkz: bunu yapan insan olamaz)