acı yemekten zevk alan kişi

• yediği acının nüfuz ettiği parmaklarıyla lens taktığında şüphesiz ki o zevkin doruklarına çıkacak kişidir.
• (bkz: endorfin)
• özellikle de acıyı sanki normalmiş gibi yiyen kişiler yok mu... saygı duyuyorum...
• o kişi benim galiba. bir keresinde penne arabiatta siparişi vermiş ve garsona ekstra çok acılı olsun, hatta ne kadar acı olabirse o kadar acılı olsun demiştim. haliyle louisiana sosunu basmışlar makarnaya galiba, sos içinde yüzecekti makarnalar. yemeğin ortalarına doğru gözüm burnum aka aka peçeteyle yüzümü ikide bir silerek yemeye başladım. arkadaşlardan gelen ayran takviyelerini reddederek o acıyı hissetmeye devam etmek istedim. sonrasında bir arkadaşın yemediği köz biberini de cila yaptım. hayatımın en acılı ama zevkli yemeklerinden biriydi.
• o acinin bi de cikisi var
• hayatın cilvelerine, kötü yüzüne alışmış ve artık sorunlardan zevk almaya başlamış kişidir.
  acı aslında psikolojik olarak problemleri temsil eder ve insan acı yedikçe kendisini daha güçlü daha yenilmez hissederek mutlu olur.
  acı yiyemeyen insan da hayatın kolay yönlerini seçen daha çıtkırıldım tip insanlardandır.
• götüne güvenen kişidir.
• acıyı sevmek olur mu ?
• damak zevki o sekilde gelismis kimsedir. ben cocuklugumdan beri aci yerim ve severim. ayni sekilde eksiyi de cok severim. ıyice acili cig koftenin ustune bol limon koyup yemek muhtesem bir zevktir. tabii ki lahmacun da bu sekilde yenirse muhtesem olur. mmmm, olsa da yesek.
• iştahı yerindedir, boncuk boncuk terler tıkanır ama durmaz yemeye devam eder.