• ergen tribidir. anan baban bilse ne, bilmese ne. 30'lu yaşlarda geçer.
  • aileye farklı din ve mezhep tercihini açıklamakla aynı şeydir. yıllardır düşünmüşümdür zaten. 30 yaşıma merdiven dayadım, ama bir insanın otomatikman ailesinin dinine ve mezhebine geçiş yapması, ya da ailesi inanıyor diye onun da inanması ne derece mantıklıdır çözemedim. hı seçtik, memnunuz şikayetimiz yok ama herkesten bunu yapması beklenmesi saçma.

    vatandaş büyür, aklı başına gelir, araştırır inceler kararını verir. inanır,inandırıcı bulmaz. icap ediyorsa ailesine açıklar, şart değildir. diğer türlü bodoslama bilmeden inanıyorsan, mensup bulunduğun dini ya da inanç sistemini bilmiyorsan esas o problem bence.
  • benim nazarımda aileye gitarist olduğunu itiraf etmekten bir farkı yoktur.

    (bkz: aileye gitarist olduğunu itiraf etmek)

    ayrıca;

    (bkz: saçmalıyorsun demenin en ince yolu)
  • eğer imanlı bir anne babaysa onları yerle bir etcek durumdur. imanı tam hiçbir anne baba çocuğunu bu durumda görmek istemez
  • başarabilen var ise nasıl bir yol izlediklerini merak etmekteyim.
    herkesin daha bir müslüman olduğu şu ramazan ayında çevremden sürekli bir baskı var "niye oruç tutmuyorsun? gençsin, güçlüsün, sen hayırdır?" diye. zaten tutamayacağımdan da değil ergenlik çağımdayken genelde tutardım. zaman geçti, inanmayı bıraktım, e kendime bir şey ispatlama ihtiyacım da yok(bağımlı bir kişiliğim yok yani istediğim vakit fazla yaptığım şeyleri bırakabiliyorum), fakat bu iş bir garip.

    birinci sebebi: kırılacak ve üzülecekler diye korkuyorum. çünkü onlara kalsa sünni müslüman olmayan kız bile alamazmışım, kabul etmezlermiş*.
    ikincisi de: sevgiyi çok çabuk bırakabiliyorlar bu kişiler müslüman olmadığından ya da alevi olduğundan şüphelendiklerinde. kürt bir hatunla evlendi kuzenim, alevi olup olmadığını anlayana kadar binbir çeşit entrika çevirdiler ve kuzenimden de gelinden de uzak durdular. ben tabi ki hayretler içerisinde izledim ama onlara göre çok normaldi bu. düşünün artık kendi oğluna mesafeli duruyordu teyzem "acaba bu çocuk bıraktı mı bu işleri" diye.

    uzun lafın kısası: işin içinden çıkamıyorum. yeşilliklerinize muhtacım. eğer kafama yatan bir cevap almaz isem ya da kimse çağrıma yanıt vermez ise, tamamen göstermelik oruç tutacağım(niyetsiz, kıytırık ateist orucu). bana koymaz, ama anlamsız yani öyle değil mi?

    edit: bir sürü mesaj aldım, teşekkür ederim tüm yazarlara. birkaç düzeltme ve belirtme yapayım:
    1) evet bu bir itiraf değil, bir açıklamadır ancak hazır başlığı vardı ve yeni başlık açmadım. hem ayrıca bundan önce müslüman olmamama rağmen, olduğumu söyleyerek beyaz yalan söylemiş durumdayım. benim açımdan çok da yanlış sayılmaz yani.
    2) sıkıntı annem ve babam değil. ayrılar, babam da benim gibi kafir*. ona söyleyip, ardından onun da aklını çelen de biraz benim hatta. anneme söylemedim ama onun çok da umurunda değil. o da garip bir şeylere inanıyor. yani bir yandan allah kitap diyor, sonra ruhlar, melekler, evren mesajları, auralar falan baya karışık bir şey onunkisi.
    benim asıl derdim diğer tüm aile fertleri. zira istisnasız hepsi sofu. baba tarafı da anne tarafı da. sizlerin yaşantılarını bilmem ancak bizim sık sık aile toplantılarımız olur. hele yazın ayda ikişer üçer. tutturmuşlar "bu yıl mutlaka kadir gecesinde oruç tut her işin rast gider. söz ver tutacağına" diye. ne deyim yani şimdi?
    3) aldığım mesajlarda herkes farklı bir şey öneriyor. "söyle gitsin" diyen var. "aman söyleme böyle idare et. gerek yok heyecana." diyen var. "yavaş yavaş belli et" diyen var. sanırım hassas bir konuya parmak bastım. toplumsal tespit de yaptım yani baya bir saklanan ateistimiz varmış ülkemizde*.

    edit 2: mesajlar gelmeye devam ediyor. tekrar teşekkür ediyorum ilgilenenlere. dediğim gibi herkes farklı bir çözüm önerisi getiriyor. sanırım tek ve doğru bir yol yok. genel olarak sözlüğün yorumunu aldığımı zannediyorum bu konuda. sanırım bu işi oluruna bırakacağım. yani bir gün olur da canıma tak ederse bu baskılar, baktım beni durduran bir şey de yok, söyleyip kurtulacağım. ama şu an için ben, kendimi toy bir birey olarak görüyorum. 25 yaş az değil, baba olunabilecek bir yaş hatta. ancak ben hala daha kendimi ispatladığımı hissetmiyorum. bireylerin, beni ve fikirlerimi "geçecek bunlar. gençlikten ve arkadaş çevrenden hep" diye yadsıyıp hor görmeyeceklerine inandığım vakitte girişeceğim bu işe. tekrar yeşillikleriniz için teşekkürler. herkese cevap veremedim enerjim kalmadı. veremediklerimi bu edit ile salata niyetine kullanıyorum.

    son olarak: göğsünü gere gere "ateistim" diyeceğimiz günleri ben göreceğim. bakın buna inanıyorum işte*.
  • itiraf kelimesi suçu işaret eder.

    iktidar, marjinalleştirdiklerini itiraf ettirmeyi sever. çünkü kontrol etmenin en kolay yolu suçlu ilan etmektir.

    (bkz: kılıçdaroğlu suç işliyor)

    türk medyası, yıllarca eşcinselleri itiraf ettirdi. elton john götünü de yırtsa, ismi eşcinsel şarkıcı değil, homoseksüel olduğunu açıkça itiraf eden şarkıcıydı.
    eşcinseller ise açılma kelimesini kullanıyorlar.

    ayrıntılı bilgi için internette yıldırım türker, açılma ve itiraf anahtar kelimeleri ile arama yapabilirsiniz.

    yine farklı inançlardan insanlarla evlenmek istediği için aileleri ile sorun yaşayacaklarını düşünenler; ailelerinden daha farklı inanca/ inançsızlığa sahip olan heteroseksüeller eşcinsellerin aileye açılma tecrübelerinden faydalanabilirler diye düşünüyorum.
  • aile içerisinde namaz kılan, oruç tutan, zekat veren yoksa, perşembe akşamları ile ramazan'da dahi içki içiliyorsa, kimsenin arkasından konuşulmuyor hayvanlara sevgi gösteriliyor ve herkesle iyi geçinilmeye çalışılıp yardımseverlik ön planda tutuluyorsa;
    rahat rahat itiraf edilebilir. *
  • amk adamı keserler paradan keserler ilişkileri keserler üzülürler evlatlık derecesi tehlikeye girer inkar edilirsin idare etmek gerek bazen aile sonuçta evlendiğin zaman yeni kuracağın aileye odaklan o daha önemli
  • ulen ben tam söylediğim an ezan okundu! çok pis malzeme vermiş oldum ellerine.
    benden tavsiye ezan saatlerine bakıp da harekete geçin .
hesabın var mı? giriş yap