ateist olmak

• dindar'dan bir adım daha nettir. dünya üzerinde 4200 farklı din olduğu söylenir, ateist hepsini reddeder; dindar ise 4199'unu reddeder.
• ahirette tanriya verecegi hesaptan fazlasini, yasarken insanlara vermek zorunda kalmaktir.
• kolayci olmakmis.
  
  ulan %99u musluman bir ulkede dogup, musluman olarak yetistirilip, inanmamayi basarabilmek mi kolaycilik?
  
  inanmiyorum dediginde seni oldurmenin sevap oldugunu dusunebilecek insanlarin arasinda yasayabilmek mi kolaycilik?
  
  cehalet kotu sey azizim.
• eğitim ve zekâ seviyesi ile doğru orantılı olduğunu gördüğüm durum. tabii ki istisnalar vardır ama tanıdığım tüm ateistler, çok zeki ve iyi eğitimli kişiler.
  ortak özellikleri; herkese ve herşeye karşı son derece saygılı olmaları, yardımsever ve barışcıl olmaları ve yaratıcı inancına sahip insanların inançlarına asla yorum getirmemeleri. yani kimseyi dinden imandan çıkarmaya uğraşmıyorlar. kendi dünyalarında, kimseye zararları dokunmadan yaşıyorlar. bir kişinin ateist olması, inanan bir kişiyi neden bu kadar rahatsız eder, anlamıyorum. bize ne zararı var ki; bizim inandığımız seye onun inanmamasının?
  cennetin varlığına inanmadan iyilik yapan, ihtiyacı olana yardım eden, kul hakkı yemeyen, yalan söylemeyen birisi; cinayetin, tecavüzün, hırsızlığın suç olmadığı bir ülkede bunları yapmayan biri gibidir bence. bunların serbest olduğunu bir düşünsenize... hah iste, ateistler bunlar serbest olduğu halde bunları yapmayan vatandaş gibiler. cezadan kaçmak için ya da ödül için değil, insan olmanın gereği olduğu için bu sekilde davranıyorlar. bu da saygıyı hakediyor bence!
• ateist adam dengeyle uzaktan yakından alakası olmayan kaotik ortamı "denge" diye nitelemez. "ya dinlere inanmıyorum ama bi güç var" diye kafasının karışıklığını klişelerle tanımlamaya çalışmaz. delikanlıdır.
  ateist olmak gözleri açık olmaktır. farkında olmaktır.
• zor is, vaadedilmis bir cennet bile yok omrun sonunda. guzel $ey, aklin onunde engeller yok cehhennem gibi, $eytan filan gibi mesela. zahmetli is, kolay degil "normal insanlardan farkli olmak.
• ateistleri bile ayrıştırmaya meyilli insanları bize göstermiş olaydır.
  
  bu dünyada 3 büyük ibrahim dini dışında 4197 din daha var kardeşim, ve sen bu 4199 dini inkar etmene müslüman topraklarda, müslüman bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelmenden başka bir neden sunabiliyor musun?
  
  bazı şeyleri de itiraf etmenin zamanı geldi, bu ülkede 8 yaşındaki çocuklar atayizlik kursuna gönderiliyorlar, biliyor muydun?
  bunlar hem atayizlikte zorlama yoktur diyorlar, hem de zorunlu atayizlik dersi koyuyorlar müfredata, inanabiliyor musun?
  bir de okyanus ötesinde richard dawkins diye bir adam var, bunun dershaneleri, yurtları, okulları varmış, sabahın 5inde çocukları zorla kaldırıp tanrı yanılgısı, gen bencildir, kör saatçi gibi kitapları okutuyorlarmış.
  yurtlarda abiler ablalar küçücük çocuklara bu adamı öve öve bitiremiyorlar, deccal gibi tanıtıyorlarmış.
  
  bütün bunların yanında müslüman kardeşlerimiz de kendi imkanlarıyla okuyup araştırıp, öğrendiklerini analiz edip üzerinde uzun uzun düşünerek özgür iradeleriyle müslüman olmayı seçiyorlar.ne kadar içler acısı bir durum.öyle değil mi?
• zihnin özgür olması demektir. dünyayı ve hayatı olduğu gibi, artı bir şeyler eklemeden algılamaktır.
• doğru olanı korku içinde değil, o şeyin doğruluğuna inanarak yapmaktır.
• ateist olmak değil belki ama bu noktaya varana kadar katedilen yol hakikatten zordur. hafif agnostik bakış açısıyla umursamaz tavırlar sergileyerek gündelik kaygılarınla mutlu mesut yaşarken bi anda bi şeyler dank eder , böylece çıkarsın yola. bende ölüm korkusu olmuştu mesela.
  hani küçükken insan ölümü düşünür de korkunç bir kara deliğin içinde sürükleniyomuş gibi hisseder , koşup kaçmak ister o histen , işte o cinsten. ama fark şudur ki o zaman ağlayarak kucağına koştuğun annenin ' bak evladım , insanlar doğar , büyür ve ölür, bunu kabullenmek zorundayız. hem o kadar korkacak bir şey yok , tekrar bir araya geleceğiz.' demesi artık seni rahatlatmaz. ölümle yüzleşmek zorundasındır. çok depresif zamanlardır genellikle , benim için öyleydi en azından. günlerce yataktan çıkmak istemedim ' ulan sevdiklerim ölecek , ben ölücem. peki sonra ne olacak? cennet çok inandırıcı bir seçenek değil , reenkarnasyon desen umarım yoktur - ben ben olmadıktan sonra tekrar dünyaya gelmemin bi önemi yok şu anki 'ben' için , rahatlatıcı bir seçenek değil yani - , yok olucaz desen cennette sonsuz hayatı aklım nasıl almıyorsa yokolup gitmeyi de aklım almıyor , ne seçenek kaldı geriye.. hah hepimiz enerjiyiz , öldükten sonra yokolmayacağız enerjimiz dünyada dönemeye devam edecek.. iyi tamam enerji dönecek de bilincime ne olacak ? bu da bir çeşit yokoluş değil mi 'ben'im için?' diye döndüm durdum. tabi haliyle 'insanın hayvanlardan farklı olarak dünyaya hükmedecek bilince erişebilmesinin nedeni nedir? , big bang'den öncesi ne ayaktır? , hepimiz tanrının birer parçasıysak iyilik kadar kötülük de tanrını özünde yok mudur?' gibi sorularla devam etti bu sorgulama hali. neden sonra toparlandım da biraz araştırmanın yardım edebileceğine karar verdim.
  dinleri araştırmaya başladım ilk önce. orijinal metin ve iki karşıt düşünceyi de öğrenmeye çalıştım elimden geldiğince ve eleştirileri daha makul buldum çoğunlukla. ne kadar istesem de semavi dinlerin tanrısı kabullenemedim. inanç meselesi işte , neden inanıyosun diyince öyle hissediyorum derler ya , ben hissedemedim kendimi ne kadar zorlasam da. yoksa kendimi sadece cool olmak için tanrı ve cennet fikrinden uzaklaştırmaya çalışacak kadar salak değilim , kimsenin de öyle olduğunu zannetmiyorum.
  e tabi tanrı dinlerin tekelinde olamayacağından alternatif tanrılar düşündüm ama kabullenebildiğim bi şey bulamadım. neticede tanrı fikrinin gerçek olamayacak kadar güzel olduğunda karar kıldım.artık hayatı bilimin verileriyle anlamlandırmaya çalışıyorum , ölüm hakkında ise hala bir fikrim yok , kabullendim sanırım sadece.
  
  diyeceğim odur ki ; ben bu kadar zor bir dönemi atlatarak bu noktaya gelmişken daha kendi inandıkları dini benim kadar araştırmamış bikaç akıllı ortaya çıkıp 'marjinal bunlar , cool olmaya çalışıyorlar , bla bla..' dediğinde sinirleniyorum haklı olarak. saygı mühim bi konudur ama belki de dawkins'in dediği gibi biz saygı işini abarttığımızdan bu kadar sert ve saçma tepki verme hakkını görüyor bazı insanlar. şu gerçek ki siz isteseniz de istemeseniz de sorgulayanlar her zaman olacak. o yüzden kabullenmeye başlasanız iyi olur. tabi bir de ;
  
  (bkz: relax take it easy)
  
  edit: 'iyi olamayacak kadar güzel' ne demek yahu...