hesabın var mı? giriş yap

  • itfayeciliği ve itfaiye çalışanlarını merak eden küçük kıza çok da güzel bir şekilde takım halinde fotoğraf çekilip, göndermişler.
    bunu çekemeyecek veya eleştirebilecek kadar boş bir insan olman tartışılmalı bence.

    edit: imla

  • merkezi yerde: şu gördüğün yokuşu ciğerin el verdiğince 15 dakikada çıkarsan ordan saat başı geçen otobüsle yaklaşık 1 saat sonra şehir merkezindesin.

  • uzaktan kumanda ile yapılan bondvari hareket. öyle arabadan iner inmez hemen kilitle tuşuna asılmıyorsun. birkaç adım atıyorsun, sonra ne arabaya, ne kumandaya bakmadan, klick işi bitiriyorsun. sanki uzaktan kumandalı bomba ile arabayı havaya uçuran bir casussun o an. karizmatik bir trip.

  • fetö'ye yardım ettikleri için alınan kararlarmış.
    fetö evet fetö... hani şu mevcut akp hükümetinin palazlandırıp, bütün devlet dairelerine yerleştirdiği fetöden bahsediyorum.
    fetö yapılanmasına karşı en çok ses çıkaran ve en çok haber yapan basın mensupları şu an fetöcü ama akp liler temiz?
    vay babooo vayyyy.

  • dünyaya gelinebilecek en kötü zamanda geldiklerine ciddi ciddi inanmaları. babaları güneydoğu'da zorunlu askerlik yapıp hergün teröristle çatışıyordu. dedeleri iç savaşa dönmüş sağ-sol çatışmalarının ardından bir de askeri darbe gördü. ondan önceki nesil ikinci dünya savaşının getirdiği yokluk ve sefalet içinde yaşadı. daha öncesi birinci dünya savaşı sırasında tüm gençliğini cephede harcadı. daha geriye gittikçe daha da zor yaşam şartlarından bahsedilebilir.

    şimdi bu arkadaşlar zannediyor ki onlardan önce herkes gülüp eğleniyor, vur patlasın çal oynasın gününü gün ediyordu. eskiler avrupalı akranlarından eksik kalmıyordu. yok öyle birşey gençler! bakmayın sizi imrendirmek için 90ları 80leri övüp bitiremeyenlere. bu ülkede bir tek siz değil, hiç kimse gençliğini yaşayamadı. bu gerçeği bilmek dertlerinizi çözmeyecek belki ama suni bir şekilde yüreğinize işlemiş adaletsizlik duygusunu söküp atarak az da olsa rahatlatacak.

  • tarım dışında bir şeyi olmayan sovyetler'de doğmuş, uzaya adam gönderen, atom bombası yapan, abd'ye kafa tutan, ağır sanayinin her türlüsünün olduğu olduğu sovyetler'de yaşamış, bürokratik ahlaksızlığın toplumsal çözülmelere yol açtığı sovyetler'de ölmüştür.

  • ta eskiden beri denizcilerin ve belalı kimselerin eksik olmadığı galata mıntıkasında, 1880'lerde zuhur ederek hem mecazen hem de gerçekte "yürekleri yaralayan" belalı bir kadındır.*

    bugünkü leblebici şaban sokağı'nda üstü otel, altı meyhane olarak işlettiği mekan sultan abdülhamid devrinde de haşarat yatağı olan galata’da hovardaların, çapkınların takıldığı en netameli işletme olmuş, seneler sonra buradan batakhane diye bahsedilmiştir. tabi hovarda dediysek öyle façası düzgünlerden değil, daha çok rıhtım işçisi, gemici avanesinden kimselerdir bunlar. beyden, efendiden kimselerin de, sokak kopuklarının kaldırım kurtlarının da “madam” diye andığı bela'nın aslı, nesli meçhuldür. osmanlı tebaasından değildir, yabancıdır ancak galata'da ne ara zuhur ettiği bilinmemektedir. ancak mekanını açar açmaz çökmeye çalışan kabadayılara, külhanilere pabuç bırakmadığından şöhreti dört bir yana yayılmıştır. normalde izbe, ayaktakımının takıldığı bir yer görünümünde olsa da meyhane kısmında çalıştırdığı dansçı leh dilberlerinin tesiriyle bu kırkını aşkın olduğu halde yirmilerinin ortasında gösteren korkunç güzelin pençelerine düşen çok olmuştur. denizciler, arkalarında sayısız cinayet ve soygunlar bırakmış adalı rum külhaniler*, galata’da boy gösteren fesli kabadayılar onun mekanının önünden geçtiklerinde kapıdan sarkıp kendilerini gösteren bu leh kızlarının büyüsüne kapılıverirlermiş. onlar kâr etmese de bela'nın eline düşen olurmuş.

    galata kaldırımlarına saçtığı kanlarla tanınan meşhur bıçakı petri'nin* yanında gezdirdiği el ulağı midillili kız istavro nam oğlanı batakhanesinde görüp otel uşaklığı kılıfı altında kolunun kanadının altına alıyor. palikaryaya elbiselerle donatarak, karnını doyurarak, harçlığını eksik etmeyerek ve dahi yatağından uzak tutmayarak kanca atmış. yaşından mülhem kanı kaynayan istavri'nin yaşıtı bir rum yosmaya gönlünü düşürmesi her şeyi bitiriyor. yosmanın kuledibi'ndeki evine gittiği bir esnada bela'ya haber uçurulunca bıçağını elinden düşürmeyen bela kuledibi'ndeki evi basıveriyor. istavri'yi kovup bir daha görmek istemiyor ancak yatakta bastığı yosmayı bıçaklayıp oracıkta bırakıyor.

    dönemin gazetelerinin vukuat ve zabıta olayları sütununda birkaç günde bir madam bela’nın ismi geçiyor. “madam başbelası”, “karı hakikaten bela imiş”, “bela ama ne bela” gibi başlıklar atarlarmış çıkardığı olaylara, vurdulu kırdılı haberlere. öyle kötü şöhretli bir yer ki 1888 yılında madam bela’nın otelinde çıkan bir vukuattan bahseden sabah gazetesi, burası için “tulumbacı yatağı” tabirini kullanınca istanbul'da ne kadar tulumbacı takımı varsa tepki gösterip 300'e yakın imzalı mektup göndermişlerdir. gazete de tulumbacılardan özür dileyen bir mesaj yayınlamıştır birkaç gün sonra. kavgalarıyla da tanınan tulumbacıların dahi nezdinde makbul bir yer değildir yani. bunun nedeni mekana giren yahut civarında görünenlerin sırra kadem basması, ortalıktan kaybolmasıdır. bu da "madam bela'ya bulaşılmaz!" gibisinden bir tedai uyandırmıştır haliyle ahalide.

    madam bela bir gün ummadık bir taşa çatınca tüm foyası meydana çıkacaktır. 1890'ların başında bir gün zengin bir şeyhin kendisi de hayli varlıklı olan torunu, adı meçhul bir tekkede çalışan bir arnavut bahçıvanın dikkatini çeker. delikanlıyı hovardalık vaadiyle kandırarak madam bela’nın meyhanesine giderler. madam bela'ya gencin serveti ballandırıla ballandırıla anlatılınca dolap dönmeye başlar.
    evvela gencin karşısına oyuncu leh dilberlerinden birini çıkarırlar. sohbet muhabbet derken delikanlı sarhoş edilir ve otele alınır. o gece kuvvetle muhtemel delikanlı öldürülür ancak servetinin kalanına erişmek için canını yaktıkları, işkence altında can vermiş olması ihtimali de vardır tabi. cesedi soyup otelin bodrumuna gömerler hemen. arnavut bahçıvan da sabahleyin alelacele mekandan firar eder.

    tesadüfün iğne deliği orada kalmakta olan bir karadenizli denizci geceleyin yan odadan boğuşma sesleri işitmiştir, birin boğazlarını düşünür. sabah da arnavut bahçıvanı telaşlı görünce pirelenir. zaptiyeye gidip durumu anlatır. zaptiye de boş değil tabi. uzun süredir bu madam bela’nın peşindeler. çünkü mekanla ilgili acayip dedikodular dönüyor. dedikoduların içeriği de hep aynı. madam bela adı zikredilince önce leh dilberlerinin bahsi geçiyor, ardından "iyi yer değildir. giden sanki kırklara karışıyor, ara ki bulasın!" lakırtısı dile getiriliyor.

    tabi sadece zaptiye değil bela'dan kıllananlar. bunları sağda solda konuşan, refikine üfüren külhaniler de var. zira muhtemelen bela pek kimseye haraç vermediğinden bir hayli kişinin hasmı. zaptiyeler cenge gider gibi toplanıp meyhaneyi ve tepesindeki oteli basıp kimi buldularsa yaka paça tutuyorlar. madam bela dahil derdest vaziyette karakola gidiyorlar. hepsinin ağzında tek söz: “yalandır, iftiradır, bilmiyoruz…” ateş olmayan yerden duman çıkmaz, zaten kaybolanlardan da sağda solda bahsedildiğinden zaptiyeler didik didik arıyorlar oteli, illa bir iz vardır diye. tabi bu esnada bodrumdaki taze gömülmüş mıntıkayı fark edip kazmaları ve delikanlının cesedini bulmaları zor olmuyor.

    bodrumdaki ceset sorulunca madam bela suçu rum uşaklardan biriyle arnavut bahçıvana yıkar. “bunlar yapmıştır ben bilmiyorum” der. yakayı sıyırır ama mekan zaten mimlenmiş olduğundan bu ceset işi bahanesi olur. batakhanesi kapatılır, kendi de tez elden sınır dışı edilir. madam bela böylelikle ortadan kaybolur ama kaybolan denizcilere, rıhtım işçilerine dair söylentiler hep sürer. kaybolanlar, boğuntuya getirilenler, kızlarla kandırılıp otele alınınca öldürülenler konuşulur cesetten mülhem.

    reşad ekrem koçu'nun sonradan romanını da yazacağı 1873 tarihli meddah hikayesi meşhur "binbirdirek batakhanesi"ne atfen madam bela'nın meyhanesi için ünlü muharrir sermet muhtar alus vaktiyle: “binbirdirek batakhanesi’nin galata şubesi’dir” der.

    seneler seneleri kovalar, bela da istanbul'dan gelip geçmiş diğer şerirler gibi unutulur. ta ki 1890’ların sonunda otelin olduğu binada sebebi meçhul bir yangın çıkana dek. koca bina enkaza dönüşür, yanıp kül olur. enkaz kaldırılırken mahzene de ulaşan tulumbacılar ve ahaliden kimseler burada birkaç tane kafatası, kaburga kemiği, iskelet falan bulunca meyhanenin hakikaten de batakhane olduğunu öğrenirler.

    (bkz: madam bela'nın meyhanesi)
    (bkz: kabadayı/@songulyabani)
    (bkz: bıçakçı petri/@songulyabani)
    (bkz: midillili kız istavro/@songulyabani)

  • - iyi bir insan olduğunu düşünüyor musun?
    + elhamdülillah müslümanım.

    - karına, kızına neden hayatı zindan ettin?
    + elhamdülillah müslümanım.

    - milletin giyimine, inancına neden karıştın?
    + elhamdülillah müslümanım.

    - içki içene, açık giyinene, ateiste vb. neden kötü gözle baktın?
    + elhamdülillah müslümanım.

    - hırsızın, imansızın arkadasında neden durdun?
    + elhamdülillah müslümandı.

    otur, sıfır. arkadaşı cehenneme atınız.

    not: bu entry'de + olarak konuşturulan kişi, yaptığı her pisliği müslüman olduğunu söyleyerek örtbas etmeye çalışanları simgelemektedir.

  • az önce önünden geçtim. yüzlerce iş makinesi şu anda o alanda. şiddet dışında hayatımda gördüğüm en çirkin manzaralardan biriydi. girişlere de tomaları dizmişler, protestocuları ezecekler heralde. güzelim ormanı katlediyorlar. birkaç yıl içinde yavaş yavaş yaptıkları yolun yanlarına da avmleri dikmeye başlarlar. araya bir tane cami sıkıştırırlarsa zaten kimse ses çıkarmaz.

    melih gökçek 30 yıldır bu şehrin başındasın. hiç mi sahiplenmedin, hiç mi için yanmıyor şu güzellikleri katlederken. bu kadar mı üvey evlat ankara senin için? yazıklar olsun. vicdansız adamlar. hırsınız batsın.

    paranız çok zaten. bir helikopter tutun da şu şehrin üzerinden bir gezin. ne kadar çirkin olduğunu görün. bütün güzellikleri teker teker yok ettiğinizi fark edin. sorsak yol yapmak sevaptır dersiniz. yol yapmak sevap da, allah'ın şu güzelliklerini ucubeleştirmek günah değil mi? bir kuşu öldürmek günah da, orada yüzlerce hayvanı öldürüp binlercesini yuvasından etmek günah değil mi? ne uğruna? inat, hırs, para.