• italo calvino tarafından çok güzel açıklanan durumdur.
    alıntı

    "klasikler, insanların, hiçbir zaman "okuyorum" demedikleri, genellikle "yeniden okuyorum" dedikleri kitaplardır."

    alıntı
  • aynı kitabı tekrar okuduğunuz her seferde, aslında siz aynı kişi olmadığınız, değiştiğiniz, yeni hayat tecrübeleri ve bakış açıları edindiğiniz için kitapta farklı tatlar bulmanızı sağlayabilecek eylem.

    çöl gezegeni dune* buna örnek kitaplardandır.

    --- spoiler ---
    18 yaşında okuduğunuzda: bilimkurgu-macera romanı,

    24 yaşında okuduğunuzda: karizmatik bir liderin ortaya çıkıp babasının intikamını alma hikayesi,

    28 yaşında okuduğunuzda: bir amaç doğrultusunda kitlelerin nasıl kolaylıkla manipüle edilebileceğinin öyküsü,

    32 yaşında okuduğunuzda ise: mesih kavramının ne kadar kotkutucu boyutlara ulaşabileceğinin göstergesidir dune
    --- spoiler ---
  • (bkz: tutunamayanlar)
    (bkz: ulysses)
    şaka şaka.*
  • sıkça tekrarladığım eylem. özellikle dünya klasikleri için yapıyorum bunu. bazı kitapları her okuduğunuzda başka bir yönünü keşfedersiniz çünkü. misal küçük prensi çocukken okuyan onu tekrar üniversitede okursa aradaki uçurumu anlayacaktır.
  • uzmanların, dünya klasikleri için her on ya da yirmi yılda bir uygulandığında, onların neden klasik olduklarını farkettiğinizi söyledikleri eylem biçimidir.*
  • bazen biriyle konuşmak isteyip telefon açarsınız ya, naber demek için sırf. bazen sırf bir karakterle tekrar karşılaşabilmek, onunla takılmak için kitabın kapağını bilmem kaçıncı kez tekrar açarsınız.
    (bkz: rayuela)
    (bkz: horacio oliveira)
  • al eline oku, bitir tekrar oku.

    (bkz: kürk mantolu madonna)
    (bkz: kuyucaklı yusuf)
  • (bkz: küçük prens)
    (bkz: yüzyıllık yalnızlık)
  • kendinizdeki,kafa ve düşünce yapınızdaki değişimi çok güzel ortaya serecek durumdur.yıllar geçtikçe algınız da gelişeceği ve yaşanan pek çok olay sonucu artan bakış açılarınız,bilgileriniz ile eskiden anlam ifade etmeyen pek çok cümle daha anlamlı gelecektir.
    emekli olmuş yaşlı insanların kitap okumaları biraz da bu yüzdendir sanırım.
  • çocukken edinilen bir alışkanlık.

    o satırlardaki karakterlerle sayfalarda kaybolmaya başlandığında, yavaş yavaş bir kenetlenme oluşuyor ve mercan adasına dönüşüyorsun sanki. kişiler senin ruhuna süzülüp beynine ulaşıyor, koza içinde yüreğine saklanıyor. öyle bir iz çıkıyor ki - patates baskısından farksız - sanki bir secret devreye girip, mıknatıs gibi seni çağırmaya başlıyor hücrelerine sindirdiklerinle; gözyaşı döküp neden yaşamıyor bunlar diye hayıflandıklarınla ve hatta platonik aşık olduklarınla. marazi.
hesabın var mı? giriş yap