axakal

kimçi

yaşanan her ekonomik krizden sonra kapitalizmin işlerliğinin sorgulanması gibi günün birinde insan ırkının hümanizme olan inancı sarsılacakca, bu nifaktaki en büyük payelerden birini, ikinci kere dahi düşünmeden kimçiye veriyorum.

ahbaplık ettiğim, sevdiğim, yediye yedi futbol maçında 2002 dünya kupası havası yakaladığım, manitalarını beğendiğim, özlerinde iyi birer insan olduklarına kanaat getirdiğim koreli deli oğlanlara da sinir olacağım, kimçi'nin varlığına bu kadar yakından tanıklık edene kadar aklımın ucundan geçmezdi.

kendisinin adını ev arkadaşımın bir koçan sarımsağı (adını bilemedim. koçandan başka bir ismi olabilir. içinden 15-20 diş sarımsak çıkan, pazarda markette satılan hali) ezdiği anda öğrenmiştim. hayırdır birader o kadar sarımsağı n'apacaksın dediğimde kimçi diye yanıt vermişti (mazi kalbimde bir yaradır).

mevcudiyetini, yaydığı kesif kokusuyla evin bütün odalarında hissettirebilen bu yiyecek yüzünden her sabah limon yalamış gibi bir suratla uyanıyorum. sırf bu şey yüzünden buzdolabının kapısını açmaktan imtina ediyorum. çünkü her açışımda içimde bir adet dr. jekyll mr. hyde transformasyonu oluyor; baltasını eline alıp karısını kovalayan jack nicholson'la empati yapıyorum. aklımdan, al kimçi'ni de git demek geçiyor. ya da lethal weapon'ımı devreye sokup düşmanımı onun silahıyla vurmak. bir tencere kimçi'yi şehrin ücra köşesindeki bir çöpe atıp; ne oldu kimçi'me diye soran ev arkadaşıma boş gözlerle bakıp anlamadığımı ifade etmeksizin kafa sallayıp tebessüm edeceğim. çileden çıkmak neymiş öğrensin. gerçi pek fayda etmez. zira kimçi buzdolabında neredeyse steady-state olarak varlığı devam ettirecek, biliyorum. eskisi gider yerine yenisi gelir. ülkede lahana bitmedikçe kimçi de bitmez.

sayın okuyucu, özetle, korelilerle arkadaş olun; gezin; tozun; manita muhabbeti yapın; ingilizce alt yazılı korean drama var gel izleyelim diye teklif alırsanız hay hay deyin; hepsi on numara insanlar. ama ev arakadaşı olacaksanız, kontrata evde kimçi pişirmek, hele hele buzdolabında zulalamak hiç yok diye madde koyun. o vakit boynunu büktüğünü görürseniz, acıma duygularınız devreye girecek ama kararlı olun. aksi takdirde benim gibi saçları kazıtıp fenafillaha ulaşmayı bekleyen budist rahiplere dönüşürsünüz. aman diyeyim!

devamını okuyayım »