bonibon

• çocukluğumdan gelen bir alışkanlık olsa gerek kahverengi yani çikolata renginde olanların daha tatlı olduğunu düşünmüşümdür hep. eşek kadar adam oldum daha da öyle düşünüyorum hatta ve her aldığımda kahverengi olanları en sona ayırıp son olarak onları yiyorum. bu bağlamda bir pakette kaç tane kahverengi bonibon olduğunu da görmüş oluyorum ve yediğim yüzlerce bonibona dayanarak bir paket bonibonda kahverengi bonibon sayısı ortalama 4 ila 5 iken son yediğimde tam 9 tane kahverengi bonibon vardı. üretim hatası olmuş sanırım. tabi böyle tarihi bir ana tanıklık ettiğim için fotoğrafını da çektim hemen.
  
  https://i.hizliresim.com/rr0do7.jpg
• çocukken kırmızıları ile dudaklarımızı boyadığımız yenilebilir kozmetik ürünü.. pembesi de vardı ama biz illa kırmızı kırmızı gezerdik..
• çocukluğumdan beri uzak durduğum şekerleme.
  
  bilen bilir.
  bonibon kapaklarının altında, harfler vardır. o harfler, yıllardır ne halta yarar anlamadım, hâla bir anlam veremiyorum.
  
  yıllaaaar önce daha çocukken, biri bana,"bu harflerden bir kelime oluşturuyorsun. sonra bakkala götürünce, kelimende ne yazıyorsa onu sana veriyor" demişti. ben de yemiştim tabii bunu. onlarca bonibon alıp, uğraşıp, annemin de yardımıyla "araba" kelimesinin harflerini biriktirmiştim.
  bakkala gittim, küçücük avucumun içine ancak sığmıştı 5 kapak. tezgâhına koyup oluşturdum kelimeyi. bakkal bana baktı. ben o'na baktım.
  
  - ee? dedi.
  + araba vereceksin bana, dedim.
  - siktir lan ordan, deyip kafama vurmuştu hayvan herif.
  
  daha da o gün bugündür bonibon'dan nefret ederim.
• ciddi anlamda niçin farklı renklerde olduklarını kavrayamadığım şey.
  
  bari rengine göre tadı değişik olsaydı... gıda boyasına yazık!
• küçüktük, büyüdük ve anladık ki tadı başka bir çikolatadan daha iyi değil. ama gene de bonibon bu, çocukluk zamanlarımızdan kalan mutlulukları hatırlatıyor. bu yaşımda^* çantamda taşıyorum. canım gerçekten çok sıkılmadıkça yemiyorum. genellikle yırtınarak ağlamak suretiyle çevreye^* rahatsızlık veren pis bir çocuk gördüğümde susturmak için vermek durumunda kalıyorum. ama olsun! çantamda çocukluğumu taşıyorum ben. bu mutluluk kafi.
• çocukluğumdan beri değişmeyen favori atıştırmalıklarımdan,küçükken kapaklarından isim yazılır alfabe serisi tamamlanmaya çalışılırdı.velhasıl herkesin çocukluğunda iz ve izler birakmis efsane drajedir.
  
  --- spoiler ---
  
  http://img254.imageshack.us/…39047924ff4b518084.jpg
  
  --- spoiler ---
• en sevdiğim abur cubur, canım arkadaşım balikci torunu 'nun istanbul'a her gittiğimde bana özel olarak evde bulundurduğu, acil durumlarda ağzıma tıkılması gereken (hap psikolojisinden olsa gerek) güzel zımbırtı.
  
  bir de eski arabama "bonibon"um derdim, hey gidi günler...
• jelibonla beraber aynı anda tüketilmesinin ayrı bir güzelliği olan keyif verici madde. piyasadaki m&m, smarties gibi muadillerinden farkı ve vazgeçilememesinin en önemli nedeni; çocukluk anılarıdır. hiç biri çocukluğumu ve dedemi^* hatırlatmaz bana, bonibon gibi.
• küçükken yaptığım intihar girişimlerinde kullanır, hap niyetine yutardık.
  
  eski bonibonlardan eser yok şimdi.hiçbiri eski güzelliğini koruyamadı malesef.
  
  ayrıca kapağının altındaki q, x ve w harflerni de çok anlamsız buldum.
• ne küçükken ne de büyüyünce bir türlü sevemediğim şekerleme. içindeki o kakaolu çakma dolu asabımı bozuyor nedense. jelibonu tercih ederim.