düşün ki o bunu okuyor

• o kim la ?
• 1kan lole gel
• artık unuttum düşünmek istemiyorum diyorum ama rüyalarımda buluyorum sesini. yeter artık; ya gel ya da gel!
  
  ”kimden kaçıyoruz, kendimizden mi? ne olmayacak şey!
  
  (bkz: mevlana)
• üçünüze de birer yelpaze yollayacağım.
  istediğiniz gibi değerlendirirsiniz artık..
• bakıyorum ki karma gerçekten çalışıyor. biraz tedirginim bu konuda biliyorsun geçtiğimiz 22 yılda pekte iyi biri değildim. geçen gün farkettim geri dönmüş olabileceğini. beni korkuttu bu açıkcası zaten seni bir kez gördüm; o geceden sonra karşıma bir daha çıkmana dayanamam. senide çok kırmışmıydım zamanında? veya senden sonra yaptıklarımı duyunca bana ne kadar sinirlenmiştin? biliyorum biraz hastalıklı bir tutum sergiledim. ama biliyorsun bacak kadar çocukken dahi ben hep aynı bendim işte. herneyse düşündüğümde okumanı isteyeceğim birşeyler dahi yazamıyorum gördüğün gibi. sana kırgınım hala sadece. biliyorsun pek toparlayamadım kendimi senden sonra. insanlar yardımcı olmaya çalıştıkça daha çok battım hatta desem yeridir. sahi neden yaptın?
  
  bu aralar sana karşı kendime karşı geride kalmış herkese karşı hep aynı şeyleri soruyorum. neden yaptık öyle? sen neden o şekilde gittin? kalkıp yaşadığın hayatı sevmiyor olabilirdin sorun yoktu. ama bunu bana veya bize söyleseydin seni bırakmazmıydık? bunu mu yaşamamız gerekiyordu gerçekten; çok gereksiz acılar değil miydi bunlar bizim için?
  veya kalkıp geçen gün neden öyle davrandım diye kendime de soruyorum. ama bu senden bağımsız bir olay. bazen kardeşimi bile sorguluyorum. anlayacağın evde bir anlayışla yaklaştığım kedi kaldı. eskiden yapılan her harekete olsun bir bildiği vardır, demekki öyle gerekiyormuş da yapmış derdim. kaybettim bunları artık. artık düşünüyorum neden? hakedecek ne yaptım? neden benim başıma geliyor? siz beni tanımadan mı bana yaklaştınız veya size kendimle ilgili yalanlar söyledimde sonradan mı gerçek beni farkettiniz? sorun neydi yani neden böyle oldu?
  
  asla anlayamıyorum.
  
  beni çok sevdiğini söyleyen adamların bu hareketleri iyiden iyiye bende defekt oluşturdu. dediğim gibi muhtemelen ben sebep olmuşumdur ama sizinde sistematik bir tutum sergilediğinizi biliyorum benimle ilgili. bazen düşünüyorum acaba tanışıyormusunuz? veya benle ilgili konuşuyormusunuz diye. çünkü ısrarla aynı yerden darbeyi yiyorum. biliyorsun zor oluyor. senin gidişin öyle boş ve öyle acıydıki. aynısını 10 yıl sonra yine yaşıyorum. yine gereksiz olan veya olsa olsa benim değersizliğimden olan ayrılıklar. madem böyle yapacaktınız neden başta onca söz verdiniz? sen benim ailemdin hatırlıyorsun değil mi? saçlarımı örerdin. dizinde kaç kez ağladım kaç kez beni sakinleştirdin. ben sayısını bilmiyorum açıkcası. hep gidecektik buralardan ama senle beraber. sen gittin. ben kaldım. yine çıkış yolları aradım kendim için kardeşim için. biz de gidicez burdan ama kimseyi senin yaptığın gibi bırakmadan. veya sen . neden kalkıp bana yalan söyledin* hemde hep durmadan. başkalarında gördüğüm ve kınadığım bir şeyi neden başıma getirdin üstelik fark edeceğimi bile bile? gerçekten öyle mi düşünüyorsun? dünyadaki herkesten daha değersiz olduğumu? düşünmüyorsan dahi telefondaki sesin asla kulağımdan silinmeyecek. hatta inanmazsın kıyaslayınca senin yaptığın daha acımasız geliyor. senlede gidecektik buralardan. sana demiştim işin olmasada sana bakacam sen yeterki mutlu ol benimle ol gel diye. arkasında dururdum biliyormusun. sen elimi tutup hep burda olacağını söylemiştin. sonra beni herkese kurban ettin ağlamamı dinleyerek. gerçekten ikiniz arasında fark göremiyorum. kötüsünüz. hatta benden bile fazla. bazen napayım kendimi tutamıyorum. nefret ediyorum sizden ağız dolusu hemde..
  
  ama sonra sakinleşiyorum. belki geçen zamanın hayrına belkide sadece daha fazla yıpranacak alanım kalmadığı için. evet hepinizin tahmininden farklı olarak limitsiz değilim bu konuda. bir süre sonra ağlayamıyor bağıramıyorum. sadece acıyorum. size kendime. değdimi gerçekten? bunca zaman yanımda kalıp sonra gitmeniz ve belli aralarla dönüşünüz? ne amaçlıyorsunuzki? sizi affetmek gerçekten çok zor. size olan sevgimi de hatırlamak çok zor. şu saatte kapımı çalsan yüzünü hatırlayamayacak olmam bunlardan bile daha zor. lütfen dönme geri.