ekşi itiraf

• bu başlığa kaçıncı kezdir yazıyorum bilmiyorum.
  biraz da günlük gibi kullandığım içim olabilir.
  şu sıralar ne istiyorum ona odaklanmaya çalışıyorum. ama bir türlü bulamıyorum. çünkü yapılması gerekene o kadar önem vermişim ki ben neyim ne severim isterim unutmuşum. her yapamadığım da bana kıskançlık olarak dönüyor.halbuki istediğim şey o olsa peşine koşmaz mıydım? belki de koşamazdım cünkü cesur değilim.
  en kötüsü de kendimi hiç sevmediğimi fark ettim. sevmedikçe kendi isteklerini dinlemez olup yolunu iyice kaybedermişsin. yaşayarak öğrendim.
  sonrası için umudum yok pek. belki de en kötüye hazırlıklı olma halimin yansıması bu düşüncem. ama attığım her adımda biraz olsun ekstra şansım olsaydı da ben de oh diyebilseydim keşke.
  kimbilir bu hikaye nereye gidecek? umarım iyi bir yerlere çıkıyordur, çünkü ben artık çok yoruldum.
• hayatımın olumlu anlamdaki dönüm noktası neyse, cevabı kimdeyse, nasılsa gelsin artık! deliler gibi ihtiyacım var. hadi allah’ım lütfen!
  
  çok yoruldum çok, çok!
• sen olmasan da sensiz kutluyorum yıl donumumuzu.. hic aklımdan cıkmıyorsun, hic unutmuyorum gulusunu. seni cok ozluyorum, seni hala cok seviyorum.
• onbeş gündür sevgilim uzakta. onbeş gündür bekliyorum. gün sayıyorum. son birkaç gündür düzgün konuşmadık da. her an aklım onda. sonunda bu sabah geldim yazdı. akşam ayrılmak istediğini söyledi. benim tanıdığım, sevdiğim adam gittiği yerde kaldı. dönmedi. biri geldi uzaklardan. onu da ben tanıyamadım.
• gece gece üşenmedim ablamın entrylerini okuyorum iyi mi?
• sana ne kadar çok gelesim var ama aynı zamanda ne kadar çok gelesim yok
• yine geldi kuruldu yanıma.
  bugün biraz düşünceli.
  ayak baş parmağını defaatle duvara sürtüyor.
  hoşuna gidiyor olmalı. benim hoşuma gidiyor.
  onun ayak baş parmağı tıpkı iyi bir insanın ayak baş parmağına benziyor.
  ancak yalnızca benziyor.
  iyi insanlar yattıklarında uyur.
  o uyumuyor.
  uyuyamıyor.
  kıymık batmış kalbine.
  sarılıyor sırayla bütün yastıklarına.
  içindeki boşluk büyümüş olmalı.
  kucağı kadar edemiyor yastıklar.
  boş kalıyor kolları.
  aynı tozken durulmuş sonra da taş olmuş da bir gün yüksekten atıvermişler sanki kollarını. öyle ayrılmışlar. aynı fakat farklılar.
  
  bu sözler edebi kimliğim midir benim?
  ruhumun aksi midir yoksa?
  ihtiyacım mı var benim yardıma?
• bazen öyle kötü günler oluyor ki her şey üst üste geliyor. şu gün bitse de kurtulsam diyorsunuz. aslında bu da iyimser bir bakış açısı. gudubetlik sanki o güne özgü, yenisi daha iyi olur diye düşünüyorum herhalde.
  
  ama hani bazen söylemen gereken, asla yapmaman gereken şeyler vardır. sen de bilirsin yanlış olduğunu. işte ben onları söylemezsem şişip patlıyorum. dürüstlük mü, salaklık mı, iradesizlik mi bilemiyorum.
• yıldızlara erişmek istiyorum, bedenen veya ruhen son zamanlarda farketmiyor
• hayatımın sonunda hiç yerimden kimildamamis olmama pişman olup çöplüğümde kalakalacakmis hissine kapılıp urperiyorum
  oysa ki başarı statü bilgelik istiyorum