ekşi itiraf

• boku yedim. (daha önce yazılmış biliyorum ama kendi açımdan da olayın gerçekleştiğini belirtme ihtiyacı duydum.)
• istemediğim halde bazı insanların bana yazılması karşısında gerçekten zor durumda kalıyorum, tersleyince de insanlarla aram bozuluyor. ayrıca bazı insanlar "kim bilir naptın, nasıl yüz verdin ki sana yazdı" diye düşünebiliyorlar, ancak bazen sadece girişteki memura iyi günler demeniz bile size yazması için yeterli olabiliyor. suratsız iğrenç bi insan olucam. bana yazılmalarını istemediğim insanları korkunç şekilde tersleyip kurtulmak istiyorum. onlarla alttan alttan asıldıklarını bile bile konuşmak zorunda kalmak çok iğrenç geliyor. sosyal kurallar falan umrumda değil. böyle siktirik şeyler yüzünden fena halde sıkılıyorum, boğuluyorum, bunalıyorum.
  
  dün gece bir arkadaş "iyi geceler :)" diye bir mesaj attı, ben de whatsapptan en yakın arkadaşımla geyik çevirdiğim için hiçbir şekilde sallamadım, cevap da atmadım. atılan tribe bakınız:
  
  "neyse, bir iyi geceler dileyemeyecek kadar başka bir arkadaşınla yazışmakla meşgulsün herhalde. rahatsız etmiyim, kolay gelsin. "
  
  arkadaşım bu nedir ya?! sanki sevgilim anasını satayım, cevap vermek zorundayım sanki! anla ki sallamıyorum seni işte ya, hayat enerjimi emdiniz a.q.
• çok sıkılıyorum be coni.
• her şey çok kötü gidiyor ve her geçen gün daha da sıkıcı daha da kötü oluyor. böyle ne zamana kadar dayanabilirim hiç bilmiyorum. pek fazla zaman kalmadı gibi hissediyorum. galiba bu kadar kötü giden bir dönemim hiç olmamıştı.
• bütün arkadaşlarımın aslında beni sevmediklerini düşünüyorum. yani seviyorlardır tabi de, benim istediğim seviyede değil. hep laylaylom ilişkiler, yalandan kahve içmeye çıkmalar. kötü bir evre geçirdim hayatımda, o evrede de hiçbirinin yanımda olmadığını, yanımda olmaya bile çalışmadığını, beni anlamaya hiç çabalamadıklarını gördüm. bu insanlarla neden konuşmaya devam ediyorum bilmiyorum. onların benle neden konuştuğunu anlayabiliyorum, onlara göre asayiş berkemal çünkü, yüzeysel, samimiyetsiz ilişkiler onlara göre normal zaten. bu farkındalığa vardıktan sonra hiçbirini aramamaya başladım. onlar da beni pek aramıyormuş zaten, ilişkiyi götüren hep benmişim bunu da farkettim. hiçbirisinin de eksikliğini hissetmiyorum bunu da hayretle gördüm. içime kapanıyorum, kendi kabuğuma çekiliyorum. bunun sonucunda kafayı yemem ileride umarım. keşke öyle yapmasaydım falan demem inşallah gelecekte. ama onları aramak artık içimden hiç gelmiyor be sözlük.