cahit sıtkı tarancı

• doğan güne hükmü geçmeyen insan. etrafındaki kimse de halinden anlamamıştır. aklından hep ölümü geçen bu yazar bu süreçte yakınındaki bahçelere, çiçeklere kuslara bakar olmuş. çok bunaldığında rabbine yakarır:
  "korkmuyorum verdiğin elemden, her sıkıntıyı kabul ederim yeter ki güneş çekilmesin penceremden" diyerek isyanını da ifade etmiş bir yazardır.
  
  toprağı bol olsun severiz kendisini