spider

• cronenberg'in sondan ikinci ve izlediğim en iyi filmi. zamanı, mekanları ve karakterleri iç içe geçiren bir anlatım. başarısının yarısı görüntülerine ait. anlatımın görüntülerle nasıl desteklenebileceğine, hatta yer yer anlatımın ana unsuru olabileceğine dair güzel bir örnek.
  
  filmin ilk sahnesinde, tren istasyonunda kalabalığın ardından trenden en son inişi ile onun diğer insanlardan farklı olduğu gösterilmiş. ardından gelen sahne, bomboş sokaklar, sessiz binalar ve duvaları... bu da spider'ın zihni.