loot

• açgözlülüğün yol açtığı bir şeydir.türkçede yer yer ömçürmek, ütmek gibi kelimelerle karşılanır.
  bilhassa bilgisayarda bir grupla oynanan rpg oyunlarında karşılaşılan bu davranış biçimi, ortalıkta role playin r'sini bırakmaz.grup içinde yer alan bir kişi, öldürülen canavarlardan,düşmanlardan düşen nesneleri yegane hedefi haline getirir ve bu yolda büyük bir şevkle tercihlerine yön vermeye başlar.bu durum gruptaki diğer oyuncuların hoşuna gitmez ve "oooh adama bak, nasıl topluyor şerefsiz.ben niye sap gibi izleyeyim lan?!" diyerek onlar da bu aksiyona dahil olurlar.sonrasında hp.ine str.ine bakmadan, elinde gürzle, canavar güruhunun ortasına dalan büyücü gibi enstantaneler yaşanmaya başlar, ortam cıvır.
  
  aslında yakın arkadaşlarla oynandığında gayet eğlenceli olabilmektedir bu davranış biçimi.tüm grubun ezik bir yaratığa bile gelmiş geçmiş en çılgın boss edasıyla yaklaşması (ki böyle anlarda bitirici darbeyi kimin koyduğu tamamen muamma olarak kalır); ekrana açılmayı bekleyen bir sandık girdiyse, sandık her ne kadar envai çeşit canavarın arasında duruyorsa da herkesin deli danalar^* gibi sandığa hücum etmesi (bu esnada o ihmal edilen canavarlar genelde gruptan birini indirirler); bir boss savaşında bossun canı milim kalmışken bazı aklı selimlerin vurmayı keserek düşecek eşyaları toplamak üzere hazır ola geçmesi; boss'un beklenen ölümü gerçekleştiğinde eşyaların daha yere düşmeden havada yok olmaları; bu durumun sonrasında herkesin merakla "acaba ne aldım?" diyerek inventorylerini incelemeleri ve çoğu kez bu sekansın "ulan yine çıkmamış doğru düzgün bir şey!" lerle sonuçlanması...
  sanırım kimse, bunun en sakin oyunu bile gerilimi had safhada olan bir aksiyon oyununa dönüştürdüğünü inkar edemez.önemli olan dozun iyi ayarlanması ve tüm bu koşuşturmanın sonunda "abi bana bu çıkmış, pek kullanmam ben.al ,senin işine yarar." diyebilmek; birliği,kardeşliği perçinlemek...
  aha, gem shrine !!!