• andrea bocelli romanza albumunden bir sarki,

    comm’è stretta 'sta via,
    à ‘ggente nun ce.cape,
    se fa ‘na prucessione,
    ca cammina chianu chianu.
    nun è muorto nisciuno,
    nun è 'o santo e nisciuno,
    nun se sente 'na voce
    e nun sona 'na campana.
    e intanto 'o core aspetta
    ca s’arapene 'e funtane.

    e chiove, n'capo 'e criature,
    vulesse arravuglià 'sta luna
    cu'na funa
    pe m'a purtà luntano,
    pe m'a purtà luntano
    addò 'o cielo che è cielo nun
    se fa mai scuro.

    e chiove, n'terra c nisciuno,
    vulesse cummannà pe
    spremmere ‘e dulure
    dinto a 'stu ciummo amaro,
    ca nun canosce ‘o mare,
    pecchè 'o mare è luntano
    eppure sta vicino.

    comm’è 'llonga 'sta via,
    pecchè nun sponta mai,
    se perde dint' 'e 'pprete,
    'mmiezo 'e carte arravugliate,
    sotto 'a l'evera 'e muro
    ca s'arrampeca e 'ggiura,
    'e jastemme de'juorne,
    ‘e serate senza pane.
    e intanto 'o core aspetta
    ca s'arapene 'e funtane.
    e chiove, n'capo 'e criature,
    vulesse arravuglià 'sta luna
    cu ‘na funa
    pe m'a purta luntano,
    pe m'a purta luntano
    addiò 'o cielo che è cielo nun
    se fa mai scuro.

    e chiove, n'terra e nisciuno
    vulesse cummannà pe spremmere ‘e
    dulure
    dinto a 'stu ciummo amaro,
    ca nun canosce ‘o mare,
    pecchè 'o mare è luntano
    eppure sta vicino.

    dinto a 'stu ciummo amaro,
    ca nun canosce ‘o mare,
    pecchè 'o mare è luntano
    eppure sta vicino.
1 entry daha
hesabın var mı? giriş yap