hayatın kötü gittiği zamanlar

• biraz iyi olsun diye çırpındıkça daha da dibe batılan zamanlardır. belki o bana yardım eder diye koluna yapıştığınız her insan şaşkınlıkla sizi iter yada bi umut diye giriştiğiniz her iş hayal kırıklığıyla sonuçlanır.
  bunların kötü olmasında bizim çökmüş psikolojimizin de payı vardır ama o sırada bunu fark edemeyiz. herkese neler oluyo deriz, insanlara ve dünyaya olan inancımız giderek zayıflar.
  aslında en iyisi çırpınmadan sakince durmak, geçmesini beklemektir. eninde sonunda iyi bişey olur, yeniden inanmaya başlarız herşeyden önce kendimize, sonra diğerlerine ve hayatın yaşamaya değer olduğuna. hatta bütün bunları atlattıktan sonra, kötü günlerdeki o halimiz anlamsız bile gelebilir.
  bizi öldürmeyen her acının güçlendirdiği varsayımı ile, kötü zamanları bi şekilde atlatan herkesin bi sonrakine daha hazırlıklı ve daha güçlü olacağını düşünüyorum. en azından hiç bilmediğin bişeyle başetmeye uğraşmaktansa, daha önce karşılaşıp üstesinden geldiğin bi düşmana kafa tutmak çok daha kolaydır.