sonsuzluğun sonu

• urla’da bir kahvenin tahta sandalyesinde okumaya başlayıp hemen hemen tek solukta bitirdiğim, okudukça sınırsızlıkta kapladığım yerin, sandalyenin, tahta masanın ve dahi urla’nın ne denli küçük fakat öte yandan asıl ve yüce olanın maddeden bağımsız olarak aşk ve sevgi olduğunu her sayfasında başıma kakan bir isaac asimov harikasıdır ..
  
  ben 47. fizyo yılımda tanışmanın ayıbıyla yaşayadurayım ama aşka inanan bilimkurgu severleri de eğer okumadılarsa hemen harekete geçmeleri için uyarayım ..