yukio mişima

• detaylara verdiği önem yıpratıcıdır. bir kimononun üstündeki desenlerin tarifine bir sayfa ayırabilir. bir capon bahçesinin dört mevsimini romanın bölümleri içine yayar.işin kötüsü sıkılmaya fırsat bırakmaz aksine eli birazcık kalem tutan her insanda "vay be! ben bu kalemi tutmiyim abi, bırakıyim, ne gerek var ki, herif akmış!" duygusu yaratır. ne pis bir duyguymuş bu da be!