rock bar

• sini üzerinde servis ettiği biraları, tuvalet kapısını perdeleyen yapış yapış kilimi, müdavimi olan erkin koray'ıyla köprü altı kemancı, 92 senesinde bir gece çıkan yangınla birden bire kül olunca, haliç'in kuzey manzarası eşliğinde midye bira rock keyfimiz bitti diye çok üzülmüş idik.
  
  oysa o yangın türkiye'nin bir süre sonra tüm büyük şehirlerini sarmalayacak rock bar kültürünün başlangıcıydı.
  aslında kemancı, köprüaltından sonra andon'un hemen dibi sayılacak yüksek girişli bir mekanla bu rock bar olayını ilk bir birinci vitese takmıştı diyebiliriz.
  biz de hızlıca o mekana yöneldik. fakat orası neredeyse orospuların pazarlandığı, uyuşturucu müptelalarının cirit attığı, olabildiğine salaş ve sidik kokan kötü bir mekandı.
  biz buraya sidikli kemancı adını takmıştık.
  ama alt yapısı rock olduğu için buradan vazgemedik de.
  
  lakin esas, yıllarca kemancı'yı kemancı yapan, meydan yönündeki evvela giriş sonra bir alt kat mekanlarıyla büyük bir çıkış yaptı.
  esasında canlı müziğinde olduğu rock bar kültürünün perde açılışı bu yeni mekanlar sayesindeydi.
  sonra benim bildiklerim, ankara'da başta manhattan ve sonra road house, antalya'da the bar, zıbar, izmir'de de 1-2 mekan vardı, yolumuz 1-2 kez düşmüş idi ama adlarını anımsayamadım, denizatı mıydı neydi biri, sonra istanbul'da diğerleri; aklıma ilk gelenler, gitar, baraka, caravan, çınaraltı, zurich, nispeten gitanes falan arka arkaya patladı. hayal kahvesi tam rock bar sayılır mı bilemiyorum bu arada.
  
  esas olarak o köprü altı kemancı, böylece popülerleşen rock bar kültürünün miladı olmuştur diyebiliriz.
  hatta o kadar markalaştı ki, metalica istanbul konseri sonrasında ekip olarak yine buraya falan gitmiştir.
  ama ortaklardan olan galip tekin (bu adamın odasında tüfek falan vardı öyle diyeyim) ve ilk mekan sahibi olan ufak tefek adını anımsayamadığım şahıs, gece hayatı eğlencesi olaylarının mafyalaşmasının içinde yuvarlanınca kendi öz büyüleri yitip gitti.
  
  sözün özü, bu işin miladı kemancı'dır paşam.