23 entry daha
  • -muhtaç olmak hayattaki en büyük korkusudur. en basit şeylerde bile yardım istemeye çekinir, kendi halletmeye ve (sözde) bağımsız kalmaya çalışır. çünkü temelinde kendini güçsüz hissetmenin bir zayıflık olduğunu düşünür, kabullenemez ve yine temelde istese de karşı tarafın hep orada olmayacağını deneyimlemiştir.

    -bu nedenle kendini izole etmeye ve her şeyi kendi içinde “çözmeye” meyillidir. olaylar sanki hiç olmamış gibi unutmaya ve (sanki yapınca çözülecekmiş gibi) her şeyi bastırmaya koşullanmıştır. bazı duyguları belki de yüzeye çıkıp farketmeye hiç fırsat olmadan, hem ruhsal hem de fiziksel sağlığını bozacak kadar derinlere itilmiştir sonuçta.

    -insanın kendi kendine yetmesi iyidir ama gerektiğinde yardım istenmelidir ve bu hayatın doğal bir parçasıdır. duyguları paylaşmak, iç dökmek gereklidir ve fikir almak yararlıdır. ancak kaçıngan kişi karşı tarafın onu anlamayacaklarına dair şartlanmıştır ve sonuçta hiç anlatmamayı tercih eder. tüm yükleri tek başına sırtlamak ve tüm riskleri kendi kararları doğrultusunda almak ister. (ve haliyle bu çok yorucudur) bir de üstüne neden ihtiyaçlarımı karşılamayan birileriyle beraberim diye düşünür ki ilallah dedirtir.

    -yakın ilişkilerde de zaten kendisini iyi ifade edemez. bastırılan duygularıyla bağlantıya geçmek onu panikletir ve tam da bu nedenle yakınlık kurmak konusunda daha çekingen davranır.

    -tartışmaya gelemez, çabuk bunalır, hızlıca duvar örebilir. problemleri hemen çözmek yerine erteler veya kestirip atmaya çalışır. yeri gelir öfkesini bile göstermek istemez çünkü güçsüz gözükmek istemez.

    *ancak şu da belirtilmelidir ki tüm bunları keyfi şekilde yapmaz, ömür boyu geri bildirimlerle deneyimlediği olaylar silsilesinin sonucunda bu noktaya gelmiştir. kişisel alan ihlaline çok duyarlı ve her olayda terörize olup kaçmaya doğru evrilmiş bir savunma mekanizması geliştirmiştir. o nedenle kişi kazanılmış güvenli bağlanmayı öğrense ve edinse bile yoğun stres altında refleksle kaçınmacı hale bürünebilir.

    **olayın çözümü sabırla (ve zorlamadan) aşama aşama o yakınlaşmayı beklemek ve bu süreçte istenildiğinde orada yanında olduğunu ve sevgi göstermeye hazır olduğunu hissettirmektir-söylemektir. ona olduğu gibi kabullenildiği hissi verildikçe ve duygularını bastırmaya gerek olmayan bir ortam sağladıkça veya kısaca size duygularını açarken korkmadıkça, yavaş yavaş kendini daha da açacak ve sizi “güvenilir” insan kategorisine koymaya başlayacaktır.

    *** en yapılmaması gereken ise kaçınca kovalamak ve işi kedi-fare oyununa çevirmek veya ısrarla kendini açması yani o duvarları anında yıkması için zorlamaktır. bunlar durumu kötüleştirmek ve süreci uzatmak dışında bir şeye yaramayacaktır.

    özetle zor hatta çok çok zor insandır. hayatı hem kendine hem yakındakilerine zindan etmeye yeminli gibidir. özellikle kaygılı bağlanmacı olarak sürekli ilgi ve sevgi görme ihtiyacı içindeyseniz bunun hemen bir anda karşılanmasını beklemek hayal kırıklığı ve hatta zaman kaybı yaratacaktır.
    ancak gerekli sabrı, şefkati ve sevgiyi gösterebilirseniz birlikte büyüme şansınız olacaktır.

    kaynak: şu video ve kişisel yorumlarıyla katkıda bulunan, sanki hayatını zikip atmaya kararlı gibi davranan ben*
173 entry daha
hesabın var mı? giriş yap