daddy

• sylvia plath üzerine tezimi yazarken,araştırmalarımda beni oldukça derinden etkilemiş şiir.üzerine fazla yorum yapmaya gerek yok,şiir kendisini anlatmakta gayet çarpıcı.
  
  söz konusu şiirin kendime ait çevirisi;
  
  babacığım
  
  yapma, yapma.
  artık o siyah ayakkabı yok,
  içinde bir ayakmışım gibi yaşadığım,
  30 yıl boyunca, sefil ve beyaz
  nadiren nefes almaya ya da hapşurmaya cesaret edebildiğim.
  
  babacığım, seni öldürmek zorundaydım,
  ben buna zaman bulamadan sen öldün-
  ağır mermerden, koca bir çanta dolusu tanrı-
  gri bir tırnağı olan iğrenç bir heykelsin
  san fransisco fok balığı gibi devasa
  
  ve o tuhaf atlantik sularındaki başın
  fasulye yeşili dökerdi
  güzelim nauset açıklarına.
  tanrıya dua ederdim iyileştirsin diye,
  seni, ah..
  
  alman diliyle,
  savaş, savaş, savaş
  silindirlerinin yerle bir ettiği
  bir polonya şehrinde
  bu şehrin adını herkes bilir
  polonyalı arkadaşım öyle diyor
  
  bir iki düzine kadar varmış.
  bu yüzden nereye ayak bastın, nereye kök saldın
  hiç bilemem
  seninle hiç konuşamadım ki
  damağıma yapışıp kaldı dilim
  
  dikenli tellere takılıp kaldı
  ich, ich, ich.
  çok zor konuşabiliyordum
  her alman'ı sen sanırdım
  hele o korkunç dilin
  
  bir lokomotif,
  beni bir yahudiymişim gibi alıp çuf çuf götüren bir lokomotif,
  dachau'ya, auschwitz'e, belsen'e...
  yahudiymişim gibi düşünmeye başladım,
  sanırım pekala bir yahudi de olabilirim.
  
  tyrol'ün karları
  viyana'nın berrak birası
  hiç öyle saf ve ya dürüst değildir.
  çingene atalarım, tuhaf kaderim
  ve tarot kartlarımla, tarot kartlarımla
  belki biraz yahudi olabilirim.
  
  her zaman senden korktum
  hava kuvvetlerinden, lafı ağzında gevelemenden
  o düzgün bıyığından
  ve o aryan gözlerinin parlak mavisinden
  seni tankçı, tankçı...
  
  tanrı değil, bir gamalı haçsın sen
  hiç gökyüzüne geçit vermeyecek kadar karasın
  her kadın bir faşiste aşık olur
  yüzüne inen tekmeyle, kaba,
  senin gibi kaba birinin kaba kalbine.
  
  kara tahtanın önünde duruyorsun, babacığım
  bendeki fotoğrafında
  ayakların yerine çenen ikiye ayrılmış
  ama bu yüzden daha az şeytan sayılmazsın, hayır.
  az mı şeytansın sen siyah adam,
  
  küçük kırmızı kalbimi ısırıp ikiye ayıran?!
  seni gömdüklerinde ben on yaşındaydım
  yirmi yaşımdaysa ölmeyi denedim
  ve sana dönmeyi, dönmeyi.
  kemiklerim bile bunu yapar sandım.
  
  ama beni kefenimden çıkardılar,
  tutkalla geri yapıştırdılar parçalarımı
  ve o zaman ne yapmam gerektiğini öğrendim,
  bir modelini yarattım senin,
  karalar giymiş bir adam, meinkampf bakışlı
  
  eziyet etmeye ve uçkuruna düşkün
  ve sonra evet dedim ki: evet, evet.
  babacığım, işte böyle, sonunda bitirdim.
  kara telefon kökünden kesildi,
  soluncansı sesler artık iletilemez.
  
  bir adam öldürdüm, ikincisini de;
  sen olduğunu söyleyip
  bir yıl, doğrusunu istersen yedi yıl,
  boyunca kanımı emen vampiri de.
  babacığım şimdi geri yatabilirsin.
  
  tombul siyah kalbine saplanmış bir kazıkla.
  köylüler bile hiç hoşlanmadılar senden
  şimdi üzerinde dans edip tepiniyorlar.
  sen olduğunu hep biliyorlardı.
  babacığım, babacığım, seni piç kurusu,
  seninle işim bitti!