der zauberberg

• thomas mann'in agirlikli olarak zaman üzerinde durdugunu iddia edebilecegimiz romani. bunu en çok zamandan bahsetmis olmasina baglamak her ne kadar mantikli gözükse de aslinda yanilticidir çünkü bahsettigimiz durumun nedeni zamani en gizemli yönleriyle etkileyici bir biçimde ele almasindan baska bir sey degildir. zamanin duragan bir hareket oldugundan bahseden paragraflar her ne kadar durumu açikça ortaya koysa da, daha etkileyici olan bu olgunun kitabin genelinde çok iyi yerine oturtulmasidir. salonda oturup "maria mancini"sini tüttürerek settembirini'ye ilk gününün ne kadar dolu geçtiginden ve sanki yillardir oradaymis gibi bir yanilgiya kapildigindan bahseden hans castorp'un çikis yolunu savas sayesinde bulmasi oldukça uzun sürmüstür ve bir süre sonra castorp'un altin saati bile zamani kovalamayi birakmistir artik, okuyucu ise bunu çok önceden yapmistir ve kitabin sonunda yedi yil geçtigini okudugunda duydugu saskinligin sebebi de budur. liberal mason ^* ve bağnaz cizvitin ^* entellektüel baglamda bir hayli siddetli geçen çatismalarinin üzerinde ise oldukça uzun durmustur thomas mann, bu tartismalar yer yer okuyucuyu zorlayan bir derinlige inse de genel olarak iki karsit düsüncenin ne kadar büyük bir tutkuyla çarpisabilecegini görmek etkileyicidir. ask ise daha çok mekana baglayici bir nitelik tasimaktadir. venedik'te ölüm^*'de gustav'in tadzio'ya duydugu askin venedik'ten ayrilmasini engellemesi gibi, castorp'un frau chauchat'ya duydugu ask da düzlük hayallerinin aslinda oldugundan daha da uzak gözükmesine yol açar. zaman, mekan, ask, savas, mistisizm, entellektüel gelisim, burjuvazi gibi pek çok olguyu ve mynheer peeperkorn, joachim, settembirini, naphta, dr. krokowski, behrens gibi pek çok önemli karakteri barindiran kapsamli bir romandir "der zauberberg". uzunlugunun sayfa sayisi veya sizin ona ayirdiginiz zamanla ilgisi yoktur, uzundur çünkü yogundur.