sei donne per l'assassino

• efes özel seri'nin sunduğu cumartesi korku gecesinde izlenmiş, günlük tutmanın önemine giallo renklerinin öncülünü tutan mario bava.
  
  burjuvazinin içine düştüğü ahlaksızlığın katmanlarına gizemli bir katil iliştirmiş olan polisiyede, giallo'nun ustalaşacağı biçimin içeriğe üstünlüğü her yanıyla ortada. latin olunca bahsi zûl olacak renkleri bava incelikle işlerken özellikle modaevindeki cansız mankenlerle kurduğu görsel dil etkili. hele bunlardan kırmızı beden üzerine siyah saç kontrastlı olanı her nasılsa müthiş bir korku unsuru olmayı başarıyor.
  
  geniş mekânlardaki o renkler ile argento'nun suspiria'sı üzerindeki etkisi bâriz olan film, birinin kürtajı, bir başkasının kocasını öldürerek başkasına varması, bir başkasının ufak keyif verici madde bağımlılığı üzerinden de bohem hayatların içine düştüğü yozlaşma ile de buñuel hissini dolaylı da olsa veriyor. elbet kötü oyunculuk, italyanca dublaja rağmen, jenerik ve katilin deftere yazdıklarının almanca olmasıyla kafaları karıştıran fakat renklerin içinde bir dünyada cömertçe sunduğu polisiye gerilimle, zaten tarihte yerini almış dev film.