minyeli abdullah

• ortaokula giderken mahalleden bir arkadaşımın babasının siz de video var al izlersin diye verdiği, lakin ortasında sıkılıp yarısından itibaren üzerine tv 1'den yurttan sesler korosu çektiğim film. hiçbir şey olmamış, izlemiş çok beğenmiş gibi geri vermiştim bu amcaya filmi, nasıl bir hoşgörü ve propaganda sebatıysa artık amcanın hiç sesi çıkmadı. hatta yüzsüzce 91 seçimleri arefesinde refah partisi'ne oy istemeye de gelmişti bu amca, allahın emri peygamberin kavliyle oyunuzu istiyorum demişti açık açık. peder bey, hiç kusura bakma sabri bey, ben babadan chp'liyim, bir atatürk, bir inönü chp'nin devamı shp'dir ona vereceğim demişti aynı açıklıkla. sabri amca yılmadı ama bu kez de yalnız değilsiniz filminin evinde gösterimine çağırdı mahalleliyi; annemler itibar etmese de ben öğleden sonra sıkıntısına ona da gittim. yarısında sıkılıp top oynamaya çıktım ama. sabri bey'in hanımı, başladığın işi bitirmezsen günah olur ama evladım demişti, sallamamıştım.
  annemler artık o mahallede oturmasa da duydum ki, sabri bey akp çizgisine geçmeyerek saadet'te kalmış. böylelikle mecliste değilmiş yazık. rp'nin çıkış yaptığı dönemde bunu alt sıralardan ısındırmak için aday gösteriyorlardı tam ona sıra geldi devran döndü demek.
  
  nereden mi aklıma geldi, şimdi şu rabbim geri döndür dalgasına aklıma geldi. artık propaganda filmleri bile masum değil amına koyiyim dedim. bizim zamanımızda sıkılma lüksümüz vardı, şimdi gerilim öğeleri katılarak yerini korku almış. çocuklar zaten avare. korkulur bunların cahilliğinden.