yazarların favori ressam ve eseri

• adli tıp uzmanının, genç bir kadına otopsi yaptığı anı ölümsüzleştiren çarpıcı bir sahne: görsel
  
  ispanyol realist ressam enrique simonet lombardo'nun, 1890 yılında, roma seyahati sırasında yaptığı tablonun çok daha ezici bir ismi var: “otopsi: kalbin anatomisi. ve bir kalbi vardı!”
  
  bir kalbi vardı…
  
  sanatçının bu başlığı seçmesindeki neden ise, doktorun otopsi yaptığı alev saçlı kadının bir fahişe olması.
  
  eser, büyük medeni dünyanın en eski meslek gruplarından birini oluşturmalarına rağmen, ne yazık ki, toplumdan dışlanmamak, ayıplanmamak ve zorbalıklara maruz kalmamak için hâlâ kendilerini gizlemek zorunda kalan fahişelerin, her şeyden önce birer insan olduklarını ve toplumun en alt tabakası olarak görülseler bile bir kalp taşıdıklarını anlatmaya çalışır.
  
  son derece detaylı ve gerçekçi bir şekilde ele alınan sahnede, sol elinde tuttuğu kadının kalbini dikkatle inceleyen doktorun yüzündeki ciddiyet ve şaşkınlıkla karışık hüzünlü ifadeden anlıyoruz ki, kadının başka herhangi bir insanla aynı kalbi taşıdığına anlam veremiyor. kadın kalbinin rahatsız edici varlığı karşısında ayakta kalabilmek için sağ eliyle otopsi masasından destek alıyor. belki de eski bir müşteri olan doktor, bir kalbi olduğunu fark etmediği kadının ne kadar acı çekmiş olabileceğini düşünüyor.
  
  aslında tablodaki kadın, günümüz toplumunun göz ardı ettiği herkesi temsil ediyor: gücü, parası veya sosyal statüsü olmayan herkes onların gözünde birer fahişe.
  
  değil!! bir kalbiniz olduğunu asıl siz unutmayın!
  
  “ben seni düşünüyorum seni
  hani tıpkı o ilk günlerdeki gibi.
  kalbim diyorum kalbim
  daha dün tezgâhtan çıkmış bir su sayacı gibi.”
  cemal süreya
  
  ~ madrid museo nacional del prado