battlestar galactica

• lost izleyen arkadaslarim, benim dizinin boka saracagina ve insani heroes'daki gibi harcadigi vakte pisman edecegine bastan bagladigim inanctan dolayi bana soyle diyorlardi: "eger sonu guzel baglanirsa bu sosyal fenomenin bu toplu heyecanin parcasi olmadigin icin cok pisman olursun". ben de "olursam olurum" diyerek gecistiriyordum. aradan rastgele bir kac bolumunu izleyip izleyiciyi nasil oyaladigini gorunce de bu inancimi pekistirdim.
  
  battlestar galactica'nin ilk dikkatli ve duzgun izledigim bolumu sometimes a great notion oldu. onceden boluk porcuk bir kac bolumune denk gelmis bir turlu keyif alamamistim. "acaba kimler saylon" cliffhanger sablonuna cok fazla endeksli gelmis idi. (sonradan eski bolumlere bakinca da oyle gorunuyor nitekim)
  
  lakin sometimes a great notion'i izleyince lost'cularin beni uyardigi "yanarsin" diye dikkatimi cektigi konuyu anlamis bulundum. imkan olsaydi da bastan izleyebilseydim dedim. yaniyorum kul oluyorum. her cuma'yi iple cekiyorum. en azindan son sezonuna yetistim. en azindan benim icin farketti. keske lost'ta da boyle bir sok yasama ihtimalimiz olsaydi ama malesef yok. bi nukleer zaman/mekan transporter aletini adaya gomuyon butun anomaly'leri onla acikliyon bravo, 6 sezon onla oyalan dur. lost'culara gecmis olsun, battlestar galactica'cilara hosbulduk.