amused to death

• roger waters en son röportajlarından birinde, bu albümün dark side of the moon ve the wall ile beraber en çok gurur duyduğu albüm olduğunu söylemiştir. en çok uğraş verdiği solo albümü budur. yaklaşık 5 senelik aralıklarla kaydetmiştir. çok iyi albümdür, ama bana kalırsa pink floyd elemanlarının (özellikle david gilmour'un) yokluğunun en çok hissedildiği solo albümü de budur. çünkü bu solo albümün soundu the wall öncesi dark side of the moon, wish you were here ve animals albümlerine çok yakındır ve o albümlerdeki david gilmour katkısı çok önemlidir.
  
  diğer 2 solo albümü the pros and cons of hitch hiking ve radio kaos ise, daha the wall vari albümlerdir. the wall pink floyd'un en şahaşalı albümlerinin en roger waters olanıdır. david gilmour ve diğerlerinin katkıları diğer büyük pink floyd albümlerinde olduğu kadar değildir. dolayısıyla, bence waters solo albümlerinde the wall tadında kaldığı zamanlarda diğerlerinin yokluğunu amused to death'teki kadar hissettirmemiştir.
  
  tabii yine de amused to death'de piyasada ender rastlanabilecek üst düzey kalitedeki albümlerden biridir. sadece bir the wall ya da dark side of the moon değildir demek istiyorum.