bereketli topraklar üzerinde

• bereketli topraklar üzerindeyi üc kisi izledim; solumda darbe öncesi cocuklugum, sagimda acar sinema elestirmeni hallerim, ortada kol kavusturmus, el cenede tam siper savunma, ben.
  
  ufak cocuk, hasta olanin kizina yolladigi tokaya burnunu ceke ceke agladi, film bitene kadar dertop oldu koltukta, ufaldikca ufaldi. unutlmus ya da hic hatirlanmamis bir dogu kentine tayin olmus bütün memur eslerinin tekdüze günlerinin, haftada bir sahikasina ulastigi o cuma öglesonlarina takilip kalmisti. birakilacak baskasi olmadigi icin sinemaya beraber götürülen, karanlikta oturmaya egitimli, kavgali dögüslü sahnelerde gözünü kapamaya alismis cocuk, "ne zaman bitecek" diye mizildanmadi bu sefer.
  
  elestirmen efendi, yillar önce okudugu kitaptan ayrintilardan animsadigi kadarini, perdede gördükleriyle karsilastirip duruyordu: "bazi sahneler cook sarkmis..ah, burasi da kopuk olmus..kitabi bilmeyen bu sahneyi anlamaz.." diye yekindi bir kac kez, ters ters bakip susturdum. bakti olmuyor, sovyet sinemasindan, italyan yeni gercekciliginden, yilmaz güney etkisinden dem vurmaya kalkti, yüz vermedim. caresiz, arasira " hah, erkan yücel " , " bak nur sürer de ne gencmis" , "bülent kayabas yeni yeni kurtarirken kendini" filan diye mirildandi arada bir.
  
  ben, gurbeti düsünüyordum, sahipsizligi, acligi, cehaleti ve cenneti. ezim ezim ezilmenin biciminin bile degismedigini, patronu borsada para yitirdigi icin kapi önüne konan yari sakat yasli isciyi, emegi bölük pörcük ödenen, ölesiye calisan gazeteciyi, grevdeki kardesinin yanindan basini egip fabrikaya girmenin zilletini, sokaktaki dilenciyi görmeden yürüyüp gitmenin kirip döktüklerini. sonra bütün bunlarin nedenini, nasilini, isleyisini cözen akil insanlari.
  masmavi, yemyesil, kipkirmizi, yirtik, sökük, kirli, ac agizlariyla terli gömleklerinin burnumun diregini kiran kokusuyla karsimdaydilar, gercektiler. cayir cayir yaniyordu cukurova ve itten ac, yilandan ciplaklarin lanetli ordusu, düse döküle, öle üreye, becere becerile yürüyordu, yazinin düzünde.
  
  insan onurunun, emeginin ve insanin bizzat kendisinin tüm diktatörlere, zorbalara galebe caldiginin sahidiyim, bu gece. öldürüldü, kaybedildi sanilan evladini kucaklayan anababaydik, salonda biz. geri dönmeyen binlerden, biri eve geri döndü, eski yaralarin izi kasindi aci aci, son sözü dili kesilen, kanli agziyla söyledi.
  
  eliniz dert görmesin!