7 entry daha
  • beni ''bilen'' arkadaşım kendi arkadaş grubuyla tanıştırdı. hemen ''anlamış''lar konuşmam, merhaba deyişim bile ''feminen''miş. zaten bakışları ele vermişti. belli etmemeye çalışsalar da küçümser gibi bakışları gözlerinden okunuyordu.

    feminen ya da ''erkek''si olmak bunlar sanki seçenek ve biz seçiyormuşuz gibi düşünülmesi çok tuhaf değil mi? ses tonum, konuşma tarzım vs bunları ben seçmiyorum ki!

    düşünüyorum da ''anlaşılmak''tan korktuğum için hep kendimi kasmısım. askerde, üniversite, iş hayatında konuşmadan önce tedirginlikle ses tonum ''erkeksi'' mi diye dikkat etmişim, acaba anlaşılıyor muyum diye stres yapmışım.

    korkmadan kendin olabilmek dünyanın en güzel ayrıcalıklarından biri bence. yurtdışı tatillerini bundan dolayı iple çekiyorum. o çok sevdiğim renkli bez çantalarımı, güneş gözlüğümü özgürce korkmadan takıp, giyip sokaklarda dolaşabiliyorum.

    bazen diyorum benim dünyada sınavım bu mu diye ama haksızlık bence çünkü kimi zaman kaldıramıyorum bu kadar zorluğu.
hesabın var mı? giriş yap