ben varsam ölüm yok ölüm varsa ben yokum

• bu epikurosçu düsturun içerdiği anlamı özümsemek bir kenara, nasıl çürütülebileceğini de bilmek gerekir. çünkü insanın doğuştan getirdiği yapının bir bütünlük içinde kendini yerleştirebileceği bir mevkii olmalı; zaten "ben varsam" dediği andan itibaren benliğinin ancak bir noktada bulunmuş ya da bulunmak üzere olduğunu da kabul etmiş olmalı.
  
  epikuros'un başlıktaki düşünceyi dile getirmiş olmasının nedeni, ölümle birlikte insanoğlunun cezalandırılacağına dair edinilen kaygının boş (sadece hikâye), bu yüzden yaşarken çile çekmenin de anlamsız olduğunu belirtmekti. stoacı seneca başlıktaki düsturu işte bu noktada can-evinden vurmayı iyi bilmiştir; başta belirttiğim bilinmesi gereken "çürütme" işte buradadır. seneca şöyle demiştir:
  
  "etiam cum persuaseris istas fabulas esse nec quicquam defunctis superesse quod timeant, subit alius metus: aeque enim timent ne apud inferos sint quam ne nusquam."
  [epistulae morales 82.16]
  
  "bütün bunların (ölüm sonrası çekilecek acılara dair olan) hikâyeden ibaret olduğuna ve öldükten sonra korkulacak hiçbir şeyin bulunmayacağına inansanız bile, başka bir korku belirecektir: (insanlar) ölüler diyarında olmak kadar (eşit ölçüde) hiçbir yerde olmamaktan da korkarlar."
  
  insanın kendini sonsuz kere bir yere rapt etme telâşına bakınız; iki taraf da bu telâşa kapılmıştır, ama farklı aynalarda.