last chance harvey

• gayet sade, basarili oyunculuklarin sirtladigi bir film. ayrica insanlarin icindeki hayalkirikliklarindan tatmin olma, mutsuzlugun icinde "boyle gelmis boyle gider" diyerek kendini guvende hissetme egilimini cok basarili sekilde yansitmis..
  
  --- spoiler ---
  filmin son planinda kate, harvey'le neden olmayacaginin sebeplerini basliyor siralamaya. oysa onun da ilgisi var harvey'e, gayet hoslaniyor. "sunu yapacaksin, bunu yapacaksin, ara vermek istiycem, mutsuz olucam, anlasamiycaz...vb." gibi birsuru olumsuzlulari siraladiktan sonra anliyor yaptigini ve en sonunda "hayalkiriklarina ne kadar yatkinim degil mi?" diye soruyor.. cunku o kadar alismis ki yalniz kalmaya, karsi cinsle her denemesinin basarisizlikla sonuclanmasina. annesiyle birlikte bir duzen tutturmuslar, gorunuste mutsuzlar ama guvende hissediyorlar kendilerini. alismislar yalniz ve renksiz hayatlarina. insanlarin gecmisteki kotu tecrubelerinin yarattigi saplantilar, eski hayalkirikliklari, korkulari, bir seye sahip olursam onu da ya kaybedersem endisesi her zaman gelecekteki mutluluklarini imkansiz kiliyor. hatta pek cok insan mutluyken bile bu korkular yuzunden kendini guvensiz hissedip, bilerek ya da bilmeyerek o mutlulugu yok edip kendine "bak hakliydim iste, her zamanki gibi hayalkirikligina ugrayacagimi biliyordum" demek icin sabirsizlaniyor. iste tam da bu egilim yuzunden iliskiler baslamadan bitiyor, en guzel noktasindayken asklar bir anda dibe vuruyor ve insanlar kendilerini sonsuza kadar yalniz zannediyor...
  iste sirf bu diyalog bile ililskiler hakkinda bunca seyi acikladigi icin, bu filmi benim gozumde basarili kildi. o yuzden asla vakit kaybi olarak nitelendirilemeyecek bir film kanaatimce.
  --- spoiler ---