2012

• roland emmerich abimizin diğer filmlerini izlemiş biri olarak sinemaya girince mutlu ayrılma ihtimalinin arttığı filmdir. stargate gibi şükela bir filmden sonra düşen bir grafik sergilese de kendisi "ben elma satarım arkadaş, benden başka da birşey istemeyin" diyen bir adamdır. tüm bunları bilerek elma almaya girdim salona. buyrun izlenimlerim efendim.
  
  --- spoiler ---
  
  film çok uzun. ama bunu söyleten sadece ilk yarım saat. kalan bölümler peynir ekmek gibi gidiyor.
  
  aksiyon başladıktan sonra ilk göze çarpan şey herşeyden kıl payı kurtulma gibi bir klişenin sonuna kadar kullanıldığını görmekti. köprü yıkılır, tavan çizilerek son anda alttan kaçarım. arkadan yol çöker, bastığı yer çöken süper mario gibi sekerim. binaların arasından son anda uçarım falan. çok göze batmış.
  
  ayrıca dikkatimizden kaçmayan birşey de başrol oyuncularımızın hepsinin mükemmel sürüş yeteneklerine sahip olmasıdır. hadi jackson curtis şoför. limuzinle santimlik aralardan geçsin. son saniyede uçurumların kenarından dönsün falan ama pilot yıkılan binaların arasından uçağı yatırıp geçmesin arkadaş. filmin başında arabayı mıcıra kaptırsa mesela tüm bu maceralar yaşanmayacaktı.
  
  italya başbakanının kendini dine verip ayrılan gemilere binmemesi akıllara silvio berlusconi'yi getirdi. gerçek hayatta adam harem kurarken filmde vatikan'dan umut beklerken görüyoruz.
  - italya başbakanı gelmiyor efendim!
  - aa niye gelmiyo lan?
  - aradım. "dünyanın sonu geliyormuş gemiye mi binecem a.k ben ortamlara akıyorum hacı" dedi.
  
  volkan sahnesini izleyince biraz utandım açıkçası. volkan öküz gibi patlasın, yerden kilometrelerce yukarıya lavlar fışkırsın ve bu patlamanın yarattığı dalga ile tüm ağaçlar devrilsin, aynı volkanın önündeki adam ise sırt üstü düşsün sadece öyle mi? hatta kalkıp radyo yayınına devam etsin he mi? vay benim dertli başım. beni bu kadar mal sanmışlar. nasıl bir izlenim verdiysem artık amerikan sinemasına?
  
  kalanlar için kapıların açılması kararını veren ilk geminin içindeki ırklara bakalım. rusya ve çin. "aslanım koministler" demiş bulundum bu sahnede itiraf ediyorum.
  
  ve gelelim filmdeki en büyük ve can sıkan saçmalığa. dalganın ağzımıza ne zaman vuracağını hesaplıyoruz ama afrika kıtasının yükselip belki de hiç sular altında kalmayacağını hesaplayamıyoruz öyle mi? peki ya dalgalar vurup da neredeyse dinginleştikten sonra everest ve onlarca dağın su üstünde kalmasına ne demeli? lan madem öyle ne o kadar gemi yaptınız. söyleyin millete leğeni alan dağlara çıksın otursun. dalgaların şiddeti geçtikten sonra sular yükselmiyo mu hoooop suyun yüzünde kalırsın zaten hafif hafif. eşşek gibi paralar harcayıp gemi yapacağına kocaman sallar yap herkesi bindir. hele filmin sonunda dünyanın yarısının su üstünde kalmış olduğunu görüyoruz ki düşman başına. çıkın karaya yapın mangalınızı misler gibi. 27 gündür sularda sürtmenin anlamı neymiş?
  - 8850 metre boyunca bir yere çarpacağız
  - 8850 metre yükseklikte ne olabilir ki?
  - vay senin a.k everest dağını bilmeyen adamın lafına uymuşuz ya lan bu kadar zamandır.
  
  peki ya filmde yakinen tanıdığımız rusların leblebi gibi ölmesi? kala kala iki tane veledin kalması. tamara ya ayrı dertlendim sasha ya ayrı.
  
  aman da babam aramış konuşayım mı konuşmayayım mı diye dertlenen adam aklıma geldi bak durduk yere. iyi oldu ipneye. onun evine de ayrı bir faleket geldi ama anlayamadım. babam zamanında beysbol maçıma gelmedi diye artislik yapıp karının önünde telefona geç bakarsın öyle mi? içinde kalır işte öyle.
  
  "ulan azerbaycan'a ne oldu acaba. iyiydi onlar" dedi arkadaş film arasında. bende merak ettim.
  
  babasının öldüğü gün "biliyor musun üniversiteye kadar hiç öpüşmedim herkes babamdan korkardı. şimdi babam öldü ya. beni küsküye doyursanız artık diyorum" temalı bir konuşma yapan başkanın kızına ne demeli. 27 günde geminin sürtüğü olup çıkmış. adam odaya kapatmış resmen.
  
  --- spoiler ---
  
  yine de gidip görülesi "vay anasını" denilesi bir filmdir. ayrıca roland efendi bilse türkiye'de bu kadar çok izleneceğini araya iki türkiye lafı atardı heralde.