renklerin algılanmasının öznel olabilme ihtimali

• bir süredir aklımda gezen ve bana yalnızlığı hatırlatan şey. sen yeşil diyorsun gördüğün renge ve "ağaçların yapraklarının rengi" diye tanımlıyorsun. karşındaki kişi, ya da renk isimlerini öğrenen çocuk senden bu bilgiyi alıyor ve "ağaç yapraklarının rengi yeşilmiş" diye koyuyor hafızasının bir köşesine. peki senin yeşil dediğin rengin aslında onun algısında senin mavi veya pembe dediğin renge karşılık gelmediğini nereden biliyorsun.
  
  ha derseniz ki bu yalnızlık değil "kendine haslık"tır. derim ki kendini tam olarak ifade edememenin, kendi algısından dışarı çıkamadan zihninin içine (şizofren gibi) hapsolmuş olarak yaşamanın nesi "kendine haslık"tır.