here

• bir sanat olarak sinema adına gelecek vaadeden, sempatikler sempatiği tzu nyen ho'nun ilk, farklı okumalara açık olmasıyla seyirciye özgürlük tanıyan, resim sanatıyla iç içelikler içeren yeşil-beyaz filmi. bir ilk film olmasının kaydedeceği hoşgörüyle, rahatça, ifistanbul 2010'un en önemli keşiflerinden biri diyebilirim.
  
  film, psikolojik farklılıkları (veya sorunları, öyle demek doğruysa) sebebiyle toplumsal yaşamda uyum sağlayamamış bireylerin gönderildiği bir hastanede video-tedavi yöntemiyle topluma kazandırılmaya çalışılmasını, hastaların birbirleriyle ilişkilerini ve geçmiş hayatlarını yine bu video-tedavi yöntemiyle sorgulamalarını konu alıyor.
  
  --- spoiler ---
  
  film boyunca doktorların görüşlerini de dinleyerek video-tedavi yöntemini ve yararlarını dinliyoruz; ancak filmin sonuna doğru, en uyumsuz ve uyumlu olmama sevdalısı karakterin, baş karakter diyebileceğimiz (karısını -ayrıntıya girmemek gerekirse- televizyonu açtığı için öldüren ve bu yüzden hastaneye getirilen) karaktere amor fati felsefesini anlatmasının ardından, bu karakterin tedavi olduğuna inanılır ve taburcu edilir. ancak filmin sonunda, baş karakterin filmin başında gördüğümüz cinayet sahnelerini, farksız şekilde yeniden izleriz ve hastaneye getirilişini yeniden görürüz. elbet bu son farklı okumalara açık olsa da, bana göre, karakterin amor fati'den etkilendiğini, taburcu olmasına rağmen düşüncelerinin değişmediğini göstermektedir.
  
  --- spoiler ---