neo realismo

• 1945 yılında bir grup italyan sinemacının başlattığı akımdır. 10 yıl sürebilmiştir ancak etkileri hala devam etmektedir. akımın en önemli temsilcileri roberto rossellini roma açık şehir (roma, citta aperta, 1945), paisa (paisa, 1946) almanya yıl sıfır (germania, anno zero, 1947) filmleriyle, luchino visconti yer sarsılıyor (la terra trama, 1947), vittorio de sica bisiklet hırsızları (ladri di biciclette, 1948) ve umberto d (1951) ve de federico fellini sonsuz sokaklar (la strada, 1954)dır. yönetmenler yoksul halkı sade ve nesnel anlatmak için çekimleri çoğunlukla dışarıda yapmışlar ve profesyonel değil amatör, daha doğrusu daha önce hiç oyunculuk deneyimi olmamis kişileri kullanmislardir. çekilen filmlerde belgesel havası vardır. ana akım hollywood sinemasına karşın yoksul halkı, sefaleti, yıkık evleri, sokakları göstermişlerdir. hollywood'daki gibi film sonları mutlu bitmez, tam tersine insanlığın mutsuzluğunu ve halkın durumunu tüm çıplaklığıyla gösterirler. hatta yeni gerçekçilikten sonra hollywood'un estetik açıdan toparlanamadığını savunanlar olmuştur. bu akım 2. dünya savaşı sonrası çıkan faşizm ve yıkılışı arasında ortaya çıkmasından dolayı sert, gri, hüzünlü ve diğer nokta gri tonlar kullanılmıştır. italyan yeni gerçekçiliği roma açık şehir ile başlar(1945),umberto d(1952) ile biter der bazı kaynaklar. ancak sonrasında federico fellini’nin ve michelangelo antonioni’nin bazı filmlerinin de yeni gerçekçilik akımınin içinde olması gerektiğini de belirtirler.