kağıt

• kötü bir objektivist propaganda filmi. sebebi ise mesajları seyirciye zorla, kaşıkla, boğucu bir ısrarla ve son derece didaktik bir anlatımla vermesi. ne kadar ironiktir ki, o çok eleştirdiği kemalizm gibi sinan çetin de eleştiri kaldıramayan bir "tek adam" imparatorluğunun hükümdarıdır. bu film de rejimi eleştireceğim diye kendi çetinist dogmasını yaratıp, seyirciye karar verme hakkı vermeyen bir reklam filmi olmaktan öteye gidemiyor. bu süreç üzücüdür çünkü çiçek abbas gibi bir klasikle başlayan yönetmen sonunda siyasi bir iktidarın tasmasını takarak cebindeki son prestij kırıntılarını da denize atmıştır.