belma sebil

• ne zaman önünden biri geçse derin bir nefes alır ve tutarsın. ciğerlerine dolar kokusu. sen, o olursun nefesini tutabildiğin kadar.
  ondan sonra kallavi sokağında güvercinler'miş, karanlık istanbul'muş, hepsi içinde... hepsi hiçinde...
  çünkü bilirsin; nerede olursan ol belma sebil ya geçti ya geçer ve sen elbet rüzgarını içine doldurursun.
  
  entrylere sığmayacak bir hezeyanı peşinde götüren, içinde aşkın en nefis tanımlamasını barındıran şiir. (bkz: rüzgarını içime doldururum)