fake plastic trees

• çok az şey beni bu şarkıyı dinlediğim anlardaki kadar hüzünlendirebiliyor. oysa çok içli insanımdır. ama thom bu şarkıda içimde bambaşka bir yere dokunuyor. sabahın bi vakti metroda, takım elbiseli/döpiyesli insanların arasında dinlendiğinde pek güzel oluyor ayrıca. melodi o kadar acıklı ki o kalabalığın içinde sap gibi kalakalıyor insan. bomboş bir kent, plastik değil de betondan. ağaçlar gerçek ama. galiba.