layn

• galiba recep ivedik denen şaheserin repliğiydi bu. oturduğum sokakta artık kıt zekalı olduğuna inandığım bir adam var. yetişkin, dışarıdan görünüş itibariyle aramızdan biri. gerçi bu sokakta iki adet kahvehane ve bol miktarda boş gezenin boş kalfası olduğu için bu modelden seri üretim yapıp sokağa bırakmışlar da diyebiliriz.
  
  kıt zekalıyı farklı kılan yanı ise filmde olduğunu hatırlar gibi olduğum layynnn sesini belirli aralıklarla durup dururken çıkarması. bir insan böyle bir durumda ne yapabilir ki? kan akıtmadan, musalla taşını işe karıştırmadan demek istiyorum. kaç akşamdır düşünüyorum bulamadım. belli bir tarzda söylenmiş bir layynn ile kendini sevimli, önemli, farklı, güçlü, kudretli, komik (artık neyse o geri dönüş) falan hissediyor olması lazım. hoş, akrabalık ilişkisi olması muhtemel dallama bir veletten başka bu öküze gülen olduğunu duymadım daha ama o yılmadan layynnnlamaya devam ediyor. bir iki kez kendim denedim ne oluyor böyle hönkürünce diye, bir şey olmadı. salak gibi hissettim. lan'lı lun'lu çok konuşmuşluğum var, hala da laf arasında çıkıyordur ağzımdan. kuş sütü servis edilen saraylarda değil, çamurlu sokaklarda mahalle savaşlarına katılarak büyüdüm sonuçta ama yine de kalın kafam basmıyor, ne bok yiyor bu herif? beni aştı.