zibidibadabum

• hayatta en sevdiğim arkadaş, teklifsizce gidilebilen, evinde pijamanın, hızlı aramalarda numaranın olduğu arkadaş. gece yarısı pat diye, ben geliyorum diye çatkapı gidebileceğin arkadaş. darlamayan, boğmayan, hep "orda bi yerlerde varolduğu bilinen" arkadaş.
  
  bu adamın evine hiç teklifsiz gitmedim. çatkapı gitmedim. şarabımla gitmedim. pijamasız gitmedim. aslına bakarsanız; hiç gitmedim.
  ama bana "2 sokak ötemde oturaydın da kalkıp kalkıp sana geleydim" cümlesini içimden hep kurdurttu. çok kereler sayesinde bilimden "e bu ışınlanma bulunsaydı bari en azından, iyiydi" türünden beklentilerim oldu. çok kereler, ağlak girdiğimiz muhabbetten absürdlüğün dibini görerek çıkmanın verdiği hissi sevdirdi. çok kereler alakasız öğrenci evlerinden alakasız saatlerde alakasız geyikler için tarafımdan aranmasından mutsuz olmadığını hissettirdi.
  
  velhasıl, gaipte belki de 1000 defa evine gittiğim, üstelik pijamasız gittiğim, üstelik çatkapı gittiğim, üstelik şarabımla gittiğim arkadaş, badi, can. hep oralarda bi' yerlerde varolduğunu bilmek de cabası.